Στη γειτονιά του Dancevacuum...

Πίνοντας τον καφέ μου σε ένα συνοικιακό καφέ στο Χαλάνδρι, η ματιά μου έπιασε το “Dancevacuum”. Λέξη εντυπωσιακή, γραμμένη καλλιγραφικά πάνω σε αντίστοιχα όμορφη αφίσα. Έχοντας επιστρέψει από το Βερολίνο στην Ελλάδα, μερικούς μήνες μόλις, αναζητούσα έντονα, ερεθίσματα όμοια, ανάλογα της σύγχρονης καλλιτεχνικής εμπειρίας που βίωσα εκεί αναφορικά με το Χορό και τη Τέχνη. Ειδικότερα, ήμουν σε αναζήτηση μαθημάτων χορού που να αντικατοπτρίζουν όχι απλώς τις σύγχρονες τάσεις στο χορό αλλά να παραδίδονται από δασκάλους, επαγγελματίες χορευτές/χορογράφους βαθειά μυημένους στη τέχνη του Χορού… τη τεχνική, την παιδεία καθώς και τη «νοοτροπία» αυτού. Μία νοοτροπία, η οποία αποπνέει αγάπη και πάθος με τρόπο που μόνο έτσι μπορεί να εκληφθεί και βιωθεί, χωρίς να περιγραφεί με λόγια. Επομένως, τα μαθήματα αυτά δε θα μπορούσαν να παραδίδονται αλλού παρά σε ένα χώρο που στεγάζει το Χορό με αγάπη και αφοσίωση… ένα σύγχρονο  Κέντρο σωματικής, ψυχικής και πνευματικής ανάτασης.

Σε περαιτέρω λοιπόν, έρευνά μου στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι το “Dancevacuum” φαινόταν να πληρεί τις «απαιτήσεις» μου, εφόσον στην ιστοσελίδα αναφέρονται μαθήματα όπως το «Εργαστήρι Δημιουργικού Χορού για παιδιά 7-12 ετών»,« Σύγχρονος χορός για Ενήλικες», «Σύγχρονος χορός με τον Edie Lame», «Μουσικοκινητική Αγωγή», «Τεχνικές Τσίρκου για παιδιά, «Συναντήσεις Contact Improvisation», «Εναέρια Ακροβατικά», «Vinyasa Yoga», «Pilates mat»  κ.ά.. Τελικά, όπως αποδείχθηκε, δικαίως ξεκίνησα με ενθουσιασμό να επισκεφθώ το εν λόγω Κέντρο και να συμμετέχω στο μάθημα «Σύγχρονος Χορός για Ενήλικες». Εξ’ ου και η γνωριμία με την επαγγελματία χορεύτρια Σάνια Στριμπάκου.

-Xορός…τι σημαίνει για σένα; Γιατί να ασχοληθείς με το χορό;
Έχω την αίσθηση ότι ασχολούμαι με το χορό από πάντα. Δεν θυμάμαι ακριβώς...όταν ήμουν 4 ετών στο σχολείο υπήρχε δασκάλα χορού! Συνέχισα στη Λευκωσία σε μια ιδιωτική σχολή για ένα μόνο χρόνο και από φωτογραφίες διακρίνω τον ενθουσιασμό και τη λαχτάρα μου...η συγκέντρωση που είχα στα μαθήματα αλλά και την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή είναι αξιοσημείωτη, σχεδόν αστεία! Έπειτα σταμάτησα για τρία χρόνια ενώ από τη Λευκωσία μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Καλαμάτα, στην τότε ανερχόμενη πόλη του χορού! Βέβαια τη δεκαετία του '90 η πόλη αυτή ήταν και πόλη της μουσικής και πόλη των εικαστικών... συνέχισα λοιπόν χορό στη Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας. Με εντατική δουλειά εκεί στο τμήμα του φυτωρίου και ακολουθώντας τη μέθοδο της Royale Academy στο μπαλέτο, μαζί με σύγχρονο, ρυθμική και αυτοσχεδιασμό με ιδιαίτερα εμπνευσμένους δασκάλους, με συχνές πρόβες για παραστάσεις και εξετάσεις...ο χορός καταλάμβανε σιγά σιγά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Με την υποστήριξη της κυρίας Καρέλια, η οποία μου πρόσφερε υποτροφία όταν ήμουν 14 ετών, παρακολούθησα ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα στη Royal Academy of Dance στο Λονδίνο. Βρέθηκα ανάμεσα σε τρομερούς νέους χορευτές και χορεύτριες και από νωρίς κατάλαβα πόσο "μακριά" ήμουν! Πόση δουλειά και υπομονή και προσπάθεια χρειάζεται...κι ενώ το μέλλον ήταν και είναι αβέβαιο, προετοιμάστηκα για την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Πέρασα και έπεσα πραγματικά στα βαθιά...

-Ποιοί ήταν οι βασικότεροι σταθμοί μετά την Κ.Σ.Ο.Τ;
Αποφοίτησα το 2000 ωστόσο η εκπαίδευση στο χορό μοιάζει να μη σταματά. Μόλις απόφοιτος, και ενώ συνεργαζόμουν με την ομάδα Λάθος Κίνηση, ήρθε η επόμενη μετακόμιση.  Επέλεξα το Παρίσι του 2000 όπου έμεινα για 6 μήνες και προσέγγισα την τέχνη κάπως πιο σφαιρικά. Εκεί, αναρωτιόμουν πώς θα κατάφερνα να ωριμάσω λιγάκι πιο γρήγορα, να μάθω περισσότερα, να παιδευτώ και παράλληλα να εκπαιδευτώ. Τα μουσεία, η αρχιτεκτονική, οι παραστάσεις, τα μαθήματα και τα σεμινάρια, οι συναυλίες ακόμα και μια βόλτα  σ’ αυτή την πόλη που μιλούν μια άλλη γλώσσα είναι αν μη τι άλλο μεγάλο μάθημα! Επόμενη στάση, η Νέα Υόρκη.  Συγκεκριμένα, το 2002 με την υποτροφία του Ωνασείου είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα δωδεκάμηνο πρόγραμμα στη σχολή Dance Space Center και στο Movement Research μαζί με πολλές ακόμα φίλες ελληνίδες χορεύτριες. Ήταν τότε της μόδας η Νέα Υόρκη.
Εκεί, γνώρισα νέους δασκάλους και προσεγγίσεις της κίνησης και του σώματος, ενώ παράλληλα εμβάθυνα σε μεθόδους,  ήδη γνωστές σε Έλληνες χορευτές-χορογράφους, οι οποίοι είχαν ήδη πάει πολύ πριν από εμένα στη Νέα Υόρκη μεταφέροντας έτσι το ρεύμα που επικρατούσε εκεί. Κατόπιν, γυρνώντας στην Αθήνα άρχισα να δουλεύω σα χορεύτρια με τις ομάδες χορού Αμάλγαμα και Yelp. Να δίνω μαθήματα σύγχρονου χορού και αυτοσχεδιασμού  στο στούντιο Quasistellar καθώς και στη σχολή του Γ. Μέτση. Μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 και ακολουθώντας την επιλογή του συζύγου μου, ο οποίος ξεκίνησε σπουδές στην Ακαδημία Μουσικής του Άμστερνταμ για πιάνο jazz μετακομίσαμε εκεί για τέσσερα χρόνια. «Φτου κι απ'την αρχή»! Σε μια πόλη που δεν με ήξερε κανείς αλλά και δεν ήξερα κανέναν ήταν πολύ εύκολο να χαθώ και εκεί που χάθηκα γνώρισα άλλους ανθρώπους,  προσπαθώντας ταυτόχρονα, να μάθω από οτιδήποτε ανακάλυπτα μέρα με τη μέρα. Γνώρισα δασκάλους και χορογράφους εκ των οποίων τα ερεθίσματα που μου δόθηκαν, ακόμα επεξεργάζομαι... μια διαφορετική οπτική του σώματος επί σκηνής...Επίσης, συνεργάστηκα με νέους δημιουργούς όπως ο Pere Faura, η Μαρία Μαυρίδου, η Marcela Giesche, η Gosia Heduch. Ήταν ένα τεράστιο μάθημα ζωής αυτή η τετραετία. Όλα μαζί αυτά τα μικρά ή μεγάλα ταξίδια τροφοδοτούν τις συνεργασίες μου και τα έργα στα οποία συμμετέχω. Επιστρέφοντας στην Αθήνα το 2008 συνέχισα να δουλεύω με τις ομάδες χορού Yelp και Ύψιλον, να διδάσκω στο DAN.C.C E, στο στούντιο Κινητήρας και στη σχολή Movements.

-Έχεις και μια κόρη...
Ένας τεράστιος σταθμός, αν μιλάμε για το συνεχόμενο ταξίδι της ζωής, ήταν η γέννηση της κόρης μου το 2010. Τα πιο έντονα συναισθήματα που βίωσα ποτέ μου και η μεγαλύτερη ανατροπή μέχρι τότε. Η μητρότητα και η ευθύνη που φέρει, η αναθεώρηση των προτεραιοτήτων και η σμίκρυνση του εγώ μου ήταν ειλικρινά ένα ναυάγιο! Αμέσως μόλις γέννησα, μετακομίσαμε στην Καλαμάτα, όπου δούλεψα στη Δημοτική Σχολή Χορού "Φάρις" καθώς και στο Ωδείο Πύλου δίνοντας μαθήματα σύγχρονου χορού και μουσικοκινητικής αγωγής σε παιδιά όλων των ηλικιών. Η τελευταία μετακόμιση έγινε αρχές Σεπτέμβρη του 2012. Ήρθα με την οικογένειά μου στην Αθήνα και ξεκίνησα να δουλεύω με παλιούς συνεργάτες, όπως η Μαρία Γοργία και ο Σταύρος Απoστολάτος στην ομάδα Αμάλγαμα, με τη Βίκυ Αδάμου στο στούντιο Κινητήρας, αλλά και καινούριους, όπως η Βίκυ Βασιλοπούλου στο Dancevacuum - “Centre of Performing Arts” στο Χαλάνδρι και  με την Άντζυ Στάβερη στο στούντιο Terpsichoros στην Κηφισιά. Αυτή την περίοδο λοιπόν, κάνω σύντομα ταξιδάκια σε καθημερινή βάση αλλά μέσα στα όρια της Αττικής!!! Κεραμεικός, Ακρόπολη, Χαλάνδρι, Κηφισιά...

"H γειτονιά του Dancevacuum"
Η ακόλουθη «κουβέντα» μας με τη Σάνια Στριμπάκου είχε διάθεση πολύχρωμης Art Deco, καθρεφτίζοντας έτσι και το ζεστό σπιτικό της Βίκυς Βασιλοπούλου, όπου έλαβε χώρα η συζήτηση με επίκεντρο το Kέντρο Παραστατικών Τεχνών “Dancevacuum”. Η τροπή της συζήτησης λοιπόν, εξελίχθηκε κάπως έτσι…

Β.Β.:«Ο σκοπός μου όταν ξεκίνησα να διαμορφώνω το Χώρο και να δημιουργώ σε αυτόν, ήταν να διαθέσω ένα καλαίσθητο κέντρο καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων απευθυνόμενων στην εκγύμναση σώματος,  ψυχής και πνεύματος. Ειδικότερα, επιδιώκω να φιλοξενηθεί στο Dancevacuum κάθε μορφή κίνησης εμπλεκόμενη και διαπλεκόμενη , όσο δύναται, με όλες τις Τέχνες. Να αναπτυχθεί ένας τρόπος σκέψης διαμορφωμένος μέσα από την κίνηση αυτή καθεαυτή όπως βιώνεται από τον καθένα ξεχωριστά, που συμμετέχει στο εκάστοτε μάθημα/δρώμενο στο Dαncevacuum.. Με άλλα λόγια, να δοθεί μια ταυτότητα στο χορό διαμέσου της κίνησης που συμβαίνει στη χρονική στιγμή του «εδώ και τώρα». Επιπροσθέτως, όλα τα παραπάνω συμβαίνουν με τη μορφή μαθημάτων, σεμιναριακών κύκλων, αφηγήσεων καθώς και μικρού σκέλους θεαμάτων και παραστάσεων συνδυάζοντας θεωρητική και πρακτική γνώση. Έτσι, το σώμα μπαίνει σε διαφορετικές τεχνικές χορού και μαζί με το μάθημα « Free Ballet»/«Μπαλέτο για Όλους» οι μικροί και μεγάλοι μαθητές βρίσκουν σιγά σιγά το «κέντρο» τους, καθότι όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο Κέντρο του κάθε ανθρώπου».

-Το να υπάρξει το Dancevacuum, ένα Κέντρο Παραστατικών Τεχνών με μία περισσότερο ολιστική προσέγγιση απέναντι στη Τέχνη γενικότερα και το Χορό ειδικότερα, στην περιοχή του Χαλανδρίου ήταν συνειδητή επιλογή;

Β.Β. : «Ναι. Αν και έχουμε συνηθίσει να εντοπίζουμε τα πιο προοδευτικά, εκπαιδευτικά και καλλιτεχνικά εργαστήρια  σε πιο κεντρικές περιοχές της Αθήνας, και μολονότι αρχικά κοίταξα προς εκείνες τις περιοχές, κατέληξα συνειδητά στην απόφαση πως θέλω να φτάσει η εξέλιξη των «βημάτων» του Χορού στο Χαλάνδρι. Είναι επιπροσθέτως, ένας χώρος Έρευνας και Παρουσιάσεων. Φιλοξενεί δηλαδή, παραστάσεις και καλλιτεχνικά σύνολα μικρού σκέλους. “Small artistic and performance projects” θα λέγαμε με αγγλικούς όρους».

Σ.Σ. : «Προσωπικά, μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλεύω σ' ένα χώρο ανοιχτό και ζεστό σε προτάσεις, όπου από τις αρχές του 2013 μέχρι τώρα ο αριθμός των ερασιτεχνών χορευτών που παρακολουθούν το εργαστήρι «Χορός για Όλους» έχει μεγαλώσει σημαντικά. Το γεγονός αυτό  με ενθαρρύνει να συνεχίσω. Επιπλέον, μαζί με την παιδαγωγό Ελένη Γιούργα ξεκινήσαμε το εργαστήρι «Χορεύοντας με τους γονείς», το οποίο προς μεγάλη μου χαρά είδα να έχει ανταπόκριση, μετατρέποντας το Dancevacuum σε μια «γειτονιά χορού», όπου οικογένειες-φίλοι από τη γειτονιά του Χαλανδρίου, αλλά και όσοι δε γνωρίζονταν μεταξύ τους, γίνονται εδώ μια κοινωνία μικρών και μεγάλων που περνούν μαζί ποιοτικό χρόνο παίζοντας και χορεύουν.

  * * *

Το σημείο το οποίο τονίστηκε τελικά, ιδιαίτερα και από τις δύο συνεντευξιαζόμενες μου είναι ότι έμφαση δίνεται τόσο στη στενή παρακολούθηση των σύγχρονων τάσεων του χορού, κάτι το οποίο είναι πρόδηλο από τις συχνές αναρτήσεις στην ιστοσελίδα του Dancevacuum για το βιογραφικό και έργο σύγχρονων Ελλήνων και ξένων χορογράφων, όσο και στα καλλιτεχνικά ρεύματα του σήμερα και τις μεθόδους ανάλυσης της κίνησης και της διδασκαλίας.  Πράγματι, όσα το Dancevacuum προτείνει  είναι γνώση που μεταλαμπαδεύεται μέσα από την εμπειρία και προσφέρεται μέσω μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης απέναντι στη Τέχνη, όπως άλλωστε μαρτυρούν οι συναντήσεις διαλογισμού, «Ζα Ζεν Διαλογισμός», η «Βραδιά Παπαδιαμάντη» και η προβολή κοινωνικών ντοκιμαντέρ (π.χ .” Αda and Kabir”, πτυχιακή εργασία της σχολής ESCAC –ESCOLA SUPERIOR_ AUDOVISUALS DE CATALUNYA του Πανεπιστημίου Βαρκελώνης). Τα ερεθίσματα που παρέχονται; Πολλά.