«Η Μήδεια είναι η προσωποποίηση του συναισθήματος»
Η ομάδα Πλεύσις, συνεχίζει να κινείται (από το 1996 ) στο χώρο της μιμικής τέχνης και του «θεάτρου σιωπής συνδυάζοντας θεατρικές τεχνικές με στοιχεία σύγχρονου χορού. Ο σκηνοθέτης και ερμηνευτής Αντώνης Κουτρουμπής μας μίλησε για την ολοκαίνουργια performance της ομάδας με τίτλο «Δε με χωρά ο τόπος / Μήδεια».
Πως προέκυψε η ιδέα για μια βουβή Μήδεια;
Το έργο του Ευριπίδη «Μήδεια» είναι για μένα ένας διαρκής πόλος έλξης τα τελευταία χρόνια για τα ερωτήματα που θέτει και τη διαχρονικότητά του. Για μία ομάδα όπως η Πλεύσις που κάνει ένα είδος «επινοητικού σωματικού θεάτρου» χωρίς την εκφορά θεατρικού κειμένου ήταν πρόκληση να στήσω μία παράσταση που να εμπνέεται από την πλοκή του μύθου και να αποδίδεται με την κίνηση των σωμάτων των ερμηνευτών. Μας γοήτευσαν τα τραγικά ερωτήματα που θέτει. Ο έρωτας, συγγενής με τη βαρβαρότητα, το σκοτάδι και το θάνατο, μπορεί άραγε να εξευγενιστεί ή διαρκώς θα ξεφεύγει απ' τους μαθηματικούς υπολογισμούς και μόνο την έκρηξη θα επιζητεί; Ο έρωτας μπορεί να συνυπάρξει με την τάξη ή μόνο στο χάος βυθίζεται παρασύροντας βίαια πρόσωπα και καταστάσεις; Μπορούν άραγε οι τρεις χαρακτήρες να ξεφύγουν από τη Μοίρα τους; Ο υπολογιστής και κατακτητικός Ιάσονας θα μπορέσει να αποκτήσει τη ζωή που θέλει; Η Μήδεια θα δεχθεί την απόρριψη και τη νέα σχέση του Ιάσονα με την Γλαύκη; Η Γλαύκη θα έχει εν τέλει αυτό που θέλει ή θα είναι το θύμα της διαμάχης;
Με ποιο τρόπο αποδίδεται μόνο με την κίνηση των ερμηνευτών ένα έργο που στηρίζεται κατά βάση σε ένα εμβληματικό θεατρικό κείμενο;
Η σκηνική σύνθεση διαμορφώθηκε με βασικά συστατικά αφενός τις σκέψεις και τα συναισθήματα των τριών βασικών προσώπων της τραγωδίας, της Μήδειας, του Ιάσονα και της Γλαύκης και αφετέρου μία μακρόστενη κινητή πλατφόρμα πάνω στην οποία θα ξεδιπλωθεί η αφήγηση της ιστορίας. Μια τοποθέτηση σκηνική και ταυτόχρονα αλληγορική, η οποία θα αιχμαλωτίζει το ζωτικό χώρο των τριών χαρακτήρων και θα χαρτογραφεί το ταξίδι των διαπραγματεύσεών τους.
Θα μπορούσες να μας σκιαγραφήσεις τους βασικούς χαρακτήρες της παράστασης;
Ο Ιάσονας κινεί τη δράση και κατά συνέπεια την αφήγηση. Είναι αυτός ο οποίος παίρνει τις αποφάσεις. Ταξιδεύει, συναντά τις ηρωίδες του έργου, διαμορφώνει μία νέα πραγματικότητα κάθε φορά, αλλά, παρόλα αυτά παραμένει “ακίνητος” συναισθηματικά. Η Μήδεια είναι η προσωποποίηση του συναισθήματος. Ερωτεύεται, πάσχει, μισεί, ραδιουργεί, εκδικείται. Η Γλαύκη κουβαλά τη νεότητα, την ορμή αλλά και την πρόθεση να γευτεί, να αποκτήσει χωρίς να αντιλαμβάνεται το κόστος των πράξεων της.
Ποια είναι η πορεία της ομάδας Πλεύσις τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια;
Η ομάδα δημιουργήθηκε το 1996 και κινείται στο χώρο του σωματικού θεάτρου αναπτύσσοντας μια ιδιότυπη γλώσσα θεάματος η οποία προκύπτει μέσα από το συνδυασμό θεάτρου, σύγχρονου χορού και μιμικής. Οι παραστάσεις στηρίζονται στη σωματική εκφραστικότητα των ερμηνευτών, στο πολυμορφικό σκηνικό χώρο που κατά περίσταση διαμορφώνεται και στο θέατρο αντικειμένων ως βασικό ερευνητικό πεδίο της ομάδας. Με σταθερή παρουσία στην ελληνική θεατρική πραγματικότητα η Πλεύσις εκφράζει ένα διαρκή προβληματισμό και μία αναζήτηση γύρω από την γλώσσα του σώματος.
Από το 2004 ως σήμερα παραγωγές της ταξιδεύουν σε φεστιβάλ του εξωτερικού (ενδεικτικά: 29th Festival international des arts du mime et du geste de Perigueux - France 2011, 2th International Crossroads Festival, Antwerp -Belgium 2012, Festival Internazionale Teatro di Strada, Chieri - Italy, 2005, International Mimesquare Festival, Aarschot - Belgium 2006, Festival Calanchi, San Marino - Italy 2006, Puppet Fair, Sofia - Bulgaria 2010, Festival Avignon le Off, France 2006 ) αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.
Μαρία Κρύου