«Για το χορό τα πράγματα είναι δύσκολα παντού»

Συνέντευξη στην Ξένια Γεωργιάδου

Γνωστός στο ελληνικό κοινό από τη συμμετοχή του στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας, στο ρόλο του Ερωτα, o νεαρός καλλιτέχνης παρουσιάζει δουλειά του στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Από το 2005 είσαι μέλος της Forsythe Company. Πώς θα χαρακτήριζες τη συνεργασία σου με τον διάσημο χορογράφο;

Ημουν στο Netherlands Dance Theatre· και όταν κατάλαβα τι χάνω που δεν είμαι στη δική του ομάδα, επιδίωξα να γίνω μέλος της. Οταν μπαίνεις στην ομάδα του Ουίλιαμ Φορσάιθ, η οπτική σου αλλάζει. Αν δεν το ζήσεις, είναι δύσκολο να καταλάβεις... Το να ανήκεις στην ομάδα, γίνεται κάτι αυτονόητο, όπως ο τρόπος που κοιμάσαι, που τρως, που πηγαίνεις στη δουλειά σου. Από κάποιο σημείο και μετά, δεν αναρωτιέσαι πια πώς βρέθηκες εκεί.

Εχεις άγχος για την πορεία σου στην ομάδα; Φοβάσαι μήπως πέσεις κάτω από τα στάνταρ;

Δεν έχεις θέση στην ομάδα, αν είσαι κάτω από τα στάνταρ που έχει θέσει ο ίδιος. Αλλωστε κι εκείνος αφιερώνει χρόνο, δουλεύει με τον καθένα χωριστά, μέχρι να πάρει αυτό που θέλει. Στηρίζει απόλυτα τις επιλογές του. H περίπτωση να σε διώξει, να σε απορρίψει, δεν υπάρχει.

Πώς είναι να χορογραφείς «με ανάθεση», όπως συνέβη με το έργο «P.A.D.» που παρουσιάζεις στο Φεστιβάλ Αθηνών;

Οταν σου αναθέτουν να χορογραφήσεις ένα έργο, είναι σαν να παίρνεις ένα «πράσινο φως», αισθάνεσαι μεγάλη ελευθερία. Δυσκολία υπάρχει όταν σου δίνεται ένα συγκεκριμένο θέμα και καλείσαι να το αναπτύξεις. Εκεί χρειάζονται μεγάλα κότσια για να κατανοήσεις το θέμα καλά και να μπορέσεις να παίξεις με νοήματα και πτυχές του.

Στο «P.A.D.» συνεργάστηκες με τον συνάδελφό σου στην ομάδα Φαμπρίς Μαζλιά στη σύλληψη, τη χορογραφία και την ερμηνεία. Ποιο είναι το concept αυτής της δουλειάς;

Kαταπιάνεται με την ιδέα των διαφορετικών ερμηνειών. Θέλουμε να προτρέψουμε το κοινό να ξεφύγει από τις καθιερωμένες αντιλήψεις γύρω από την κίνηση.

Τι είναι για σένα η έμπνευση;

Δεν είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν βρει πραγματικά τον δικό τους τρόπο να πουν πράγματα. Συνήθως για να βρούμε κάτι περνάμε μέσα από μονοπάτια άλλων, στο πλαίσιο της απαραίτητης «μαθητείας» μας. Πολύ συχνά αυτή η μαθητεία οδηγεί στη μίμηση κι αυτό βαφτίζεται λανθασμένα «έμπνευση». Η αληθινή, όμως, έμπνευση γεννιέται όταν αντιλαμβάνεσαι μια ιδέα και αρχίζεις να ψάχνεις διαφορετικά μονοπάτια ερμηνειών από αυτά που σου έχουν δοθεί.

Πώς βλέπεις το σύγχρονο χορό στην Ελλάδα;

Για το χορό τα πράγματα είναι δύσκολα παντού. Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, οι χορευτές πρέπει να είναι τέρατα αυτοσυγκέντρωσης και θέλησης. Οι περισσότεροι κάνουν πολλές δουλειές συγχρόνως κι αυτό δεν προχωράει ούτε την τέχνη ούτε τους ίδιους σε προσωπικό επίπεδο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν σκέφτομαι προς το παρόν να επιστρέψω. Νιώθω ότι μπορώ και αναπτύσσομαι καλύτερα στο εξωτερικό.

Πηγή: Περιοδικό «Κ»