Η δυναμική μιας αντίθεσης.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013 από τις 10:00 έως τις 19:00 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στο πλαίσιο του προγράμματος «Οι Διάλογοι των Αθηνών».

Με αφορμή ένα σχετικά πρόσφατο δημοσίευμα-ερωτηματολόγιο στο dancetheater.gr [Είναι δυνατόν ένας Χορευτής να μην είναι Φασίστας;] μοιράζομαι μια σειρά σκέψεων που δεν θα ήθελα να διαβαστούν ως απάντηση στα «εύλογα» ερωτήματα των ιστορικών που συνέθεσαν το άρθρο, τους οποίους και ευχαριστώ, αλλά ως μια δική μου, αποκλίνουσα κατά το δυνατόν, διαδρομή στα χορευτικά πράγματα.

Δύο νεαροί ηθοποιοί που κάνουν πρόβες, δεν βλάπτουν κανέναν ούτε αποτελούν απειλή για κανέναν. Αντιθέτως, ωφελούν πολλαπλώς την ελληνική κοινωνία..

(Άκης Γαβριηλίδης)

«Σταματήστε να κατασκευάζετε καινούργια ντουβάρια για τις τέχνες. Η Ευρώπη έχει αρκετά κτήρια...». «Υποστηρίξτε την κοινωνική λειτουργία χώρων όπως το «Εμπρός» (...) που επανενεργοποιούν τη δημοκρατία».

Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ως αχόρταγος συλλέκτης με μεγάλη αδυναμία στις πολυτελείς διακοσμήσεις, συγκέντρωσε πολυάριθμους πίνακες, γκραβούρες, κοστούμια, υφάσματα, έπιπλα και αντικείμενα. Μετά το θάνατό του, το Ίδρυμα Ρούντολφ Νουρέγιεφ αναλαμβάνει να πουλήσει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιουσίας, με εξαίρεση κάποιες εκατοντάδες κομμάτια, τα οποία φυλάχθηκαν για να αποτελέσουν μία συλλογή προς τιμήν αυτού του μεγάλου χορευτή.