Η Μαρία Γοργία μιλά στο Dancetheater.gr για την παραγωγή «Το στρώμα»Πιστεύεις ότι είναι μια καλή χρονική στιγμή για να ζει κάποιος στην Ελλάδα ? Εσύ σε ποια χρονική περίοδο Θα επέλεγες να ζήσεις (στην Ελλάδα) εάν μπορούσες να επιλέξεις?
Δυστυχώς ως γυναίκα, δε θα μπορούσα να επιλέξω καμία άλλη περίοδο για να ζήσω, καθώς η πορεία της χειραφέτησης της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αλλά και στο δυτικό κόσμο γενικότερα, βρίσκεται στο ανώτερό της στάδιο σήμερα. Βεβαίως, θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχιστεί η ανοδική της πορεία γιατί δεν έχει ακόμα φτάσει σε επίπεδα ολοκληρωμένης ισότητας. Θα ήθελα ίσως να είχα ζήσει τη δεκαετία του 60, αλλά όχι στην Ελλάδα. Θα προτιμούσα να είχα ζήσει ως 20άρα τη δεκαετία αυτή στη Νέα Υόρκη ή στο Παρίσι. Στην Ελλάδα, είναι παρανοικό ίσως αυτό που θα πω, αλλά θα ήθελα να είχα ζήσει για λίγο στα χρόνια της Αντίστασης... Μέσα από το έργο σου Το στρώμα Προτείνεις, Καταγράφεις, Αναδεικνύεις, Στοχάζεσαι? Μέσα από το έργο «Το στρώμα» δεν προτείνω! Ρίχνω φως (με το δικό μου φακό βέβαια) στην πολιτικοκοινωνική ιστορία της Ελλάδας, από τη στιγμή που ιδρύεται το 1ο ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος μέχρι σήμερα. Κάνω μια προσωπική επιλογή κεντρικών πολιτικών φυσιογνωμιών και δη ανδρών, και άλλοτε με τραχύ κριτικό βλέμμα, άλλοτε με απλή έκθεση, άλλοτε με χιούμορ, στοχεύω στην αφύπνηση και στον αναστοχασμό του κοινού.Γιατί ένα στρώμα και όχι ένα τραπέζι ή μία καρέκλα? Το στρώμα είναι η γη, η χώρα, είναι ο τόπος που μας γέννησε και μας μεγάλωσε (ή μόνο μας μεγάλωσε). Είναι ό,τι νομίζουμε πως μας ανήκει. Είναι αυτό που παράγει, δημιουργεί αλλά και καταστρέφεται από εμάς. Το συγκεκριμένο (ελληνικό) στρώμα είναι βασανισμένο! Γεννά καρπούς, πολέμους, έρωτες, πολιτικές φυσιογνωμίες αλλά και σώματα λαών. Βιάζεται, παίρνει φωτιά, γίνεται λιβάδι που φιλοξενεί καρπούς και ζώα, κρεβάτι, γραφείο, πολιτικό βάθρο, «ασθενής».. Το στρώμα δεν υπάρχει ποτέ μόνο του! Είναι εκεί πάντα σε σχέση με τον performer Σταύρο Αποστολάτο και αναδεικνύει τη σχέση του ανθρώπου με τον τόπο ύπαρξης του. Είναι στρώμα και όχι τραπέζι ή καρέκλα γιατί σημειολογικά ταιριάζει περισσότερο με τα παραπάνω νοήματα. Γιατί επιλέγεις τον Σύγχρονο χορό σαν μέσο έκφρασης και όχι κάποιο άλλο είδος χορού (κλασικός χορός, jazz , hip-hop Παραδοσιακοί χοροί) Παρόλα αυτά, χρησιμοποιώ σε έργα μου και άλλες τεχνικές.Για παράδειγμα, στο Μαμά 2U, έχω χρησιμοποιήσει σε αρκετές σκηνές το κινητικό λεξιλόγιο του μπαλέτου. Αυτό συμβαίνει όταν εκμεταλλεύομαι τη σημειολογική σχέση μιας τεχνικής για να κάνω ένα σχόλιο ή για να δημιουργήσω μια έντονη αντίθεση που θα ερεθίσει κατά κάποιον τρόπο και θα ξυπνήσει τον προβληματισμό του κοινού. Έτσι στο Μαμά 2U, τα πλάσματα-αρσενικά ζώα, γινόμενα άντρες-στρατιώτες από τη μητέρα (και συγκεκριμένα την ελληνίδα μητέρα), χορέυουν ένα αναγεννησιακό-θηλυπρεπές σχεδόν μπαλέτο. Τι θα ήθελες για μετά? Για μετά θα ήθελα να μπορώ να συνεχίσω να χορογραφώ, να σκέφτομαι δημιουργικά, να προβληματίζομαι και να ελπίζω. Με την αρχή της νεάς σεζόν θα αρχίσω πρόβες για ένα καινούριο έργο. Με γνώμονα την πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, το έργο θα ξεκινά από το “σήμερα” και θα προσανατολίζεται προς το γειτονικό “αύριο” του ελληνικού κυρίως, αλλά και ευρωπαικού γίγνεσθαι. Οι πρεκάριοι (precaires) θα είναι οι πρωταγωνιστές αυτού του έργου. Στη νέα αυτή τάξη που δημιουργείται στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, η ανασφάλεια και η έλλειψη αυτοπροσδιορισμού σε όλους τους τομείς της ζωής, θα φθείρει τους πρεκάριους διαρκώς σωματικά, ψυχικά και πνευματικά. Τα άγχη και οι φόβοι τους θα είναι οι αφοσιωμένοι εραστές τους. Η «κόλαση απουσίας εγγυήσεων» (Guattari and Negri)θα τους μαραζώνει επίμονα. Το νέο έργο θα εκφράσει μέσω της κίνησης, του λόγου, της εικόνας (βίντεο) και του αντικειμένου την ατμόσφαιρα της κυριαρχίας της επισφάλειας.
Το στρώμα: Ο βασικός δομικός ρυθμός της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, από το έτος 1827 που δημιουργήθηκε το Ελληνικό Κράτος μέχρι σήμερα, αποτελεί αφετηρία και πλούσια πηγή έμπνευσης για το νέο έργο της ομάδας Αμάλγαμα. Ένας άντρας και ένα στρώμα ύπνου αποπειρόνται να εκφράσουν τη σχέση του ανθρώπου με τη χώρα όπου ζει, (είτε γεννήθηκε είτε όχι σε αυτή) παράγει αλλά και καταστρέφει. Σύλληψη-Χορογραφία: Μαρία ΓοργίαΕρμηνεία: Στάυρος Αποστολάτος Βίντεο: Βάνα Κωσταγιόλα, Μαρία Γοργία, Περικλής Μαθιέλης Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Γοργία, Σταύρος Αποστολάτος Παραγωγή: Ομάδα Χορού Αμάλγαμα 2013-04-02 |
Εε φυσικά και δεν είναι καλή στιγμή για να ζει κάποιος στην Ελλάδα!Όσο μαζοχισμό και να έχει κανείς, δε μπορεί να μην τον καταβάλει όλη αυτή η επισφάλεια, ο εκφοβισμός η χουντοποίηση και η άνοδος της ΧΑ στην Ελλάδα του σήμερα!
Η επιλογή του σύγχρονου χορού γίνεται για ένα σύνολο λόγων. Ο σύγχρονος χορός, όπως και κάθε σύγχρονη τέχνη, είναι η γλώσσα του σήμερα. Αν και οι τεχνικές σύγχρονου χορού στην Ελλάδα έρχονταν με καθυστέρηση (ειδικά παλιότερα) στον τόπο μας, παρόλα αυτά κάποιοι έλληνες δημιουργοί προσέδιδαν σε αυτές τις τεχνικές μια ιδιαιτερότητα, και επομένως μια αίσθηση του καινούριου, καθώς έβαζαν δημιουργικά το προσωπικό τους στοιχείο (στο βαθμό που αυτό συνέβαινε ή συμβαίνει γενικά). Επίσης, ο σύγχρονος χορός της γεννιάς του 70 (στην Αμερική αναφέρομαι κυρίως), είχε ως στόχο του μια αφαίρεση και τη λεγόμενη «δημοκρατικότητα» του σώματος, που προωθούσαν την έρευνα της κίνησης και επέτρεπαν αφενός στο δημιουργό να επεκτείνει περισσότερο τα όρια του φάσματος του κινητικού λεξιλογίου και αφετέρου, έδιναν περισσότερο χώρο στο κοινό για πολλαπλές ερμηνείες. Προσωπικά, αυτό που ονομάζουμε σύγχρονο χορό, και το οποίο συνεχώς εξελίσσεται και μεταλλάσσεται, με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει ακόμα ως ένα βαθμό, ως ζωντανή γλώσσα που έχει μια ικανότητα να «μιλήσει» χωρίς το έντονο στυλιζάρισμα άλλων τεχνικών. Βεβαίως έχει το δικό του στυλιζάρισμα και αυτό έχει ενταθεί και παγειωθεί με τα χρόνια ειδικά στα είδη σύγχρονου χορού που γεννήθηκαν 30-40 χρόνια πριν. Αλλά δεν έχει το στυλιζάρισμα εκείνων των τεχνικών που η φόρμες έκφρασής τους αναφέρονται σε άλλες παλιότερες εποχές, ή σε συγκεκριμένα κλειστά νοήματα.