Δεν υπάρχει κανένα άλλοθι για την ανυπαρξία πολιτιστικής πολιτικής

Στο Δελτίο Τύπου του ΥΠΠΟΤ της 28/4/10 ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Γερουλάνος ανακοίνωσε τη νέα διαδικασία επιχορηγήσεων πολιτιστικών φορέων, ταυτόχρονα με την κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ). Την ομιλία του έκλεισε με τη φράση «για να μην έχουμε πάλι φαινόμενα όπως το ΕΚΕΘΕΧ...» Η απόφαση δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη, καθώς η κυβέρνηση προχωρά σε κατάργηση διαφόρων φορέων, συχνά χωρίς να εξετάζει ούτε την αναγκαιότητα τους, ούτε τους στόχους τους, ούτε το έργο που έχει παραχθεί. Στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης εξάλλου, ο σύγχρονος πολιτισμός θεωρείται πολυτέλεια. Ευτυχώς υπάρχει το νέο μουσείο της Ακρόπολης που αποδεικνύει το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού, μια και ο πολιτισμός στη νέα κυβέρνηση, συμβιώνει –όχι τυχαία- με τον τουρισμό. Αυτό που αποτελεί έκπληξη όμως είναι η απαξιωτική αναφορά του Υπουργού στο ΕΚΕΘΕΧ το οποίο κατηγόρησε για κακοδιαχείριση χρημάτων και αδιαφανείς αποφάσεις. Και είναι θλιβερό το ότι η αλαζονική συμπεριφορά του νέου Υπουργού συναγωνίζεται την άγνοιά του. Παρεμπιπτόντως, εκτός από το Θέατρο, στο οποίο σχεδόν αποκλειστικά αναφέρονται το Υπουργείο και ο Τύπος, υπάρχει και ο Χορός, ο οποίος αγνοείται συστηματικά. Δεν γνωρίζει ο κ. Γερουλάνος ότι το ΕΚΕΘΕΧ δεν απέκτησε ποτέ δικό του προϋπολογισμό, αλλά διαχειρίστηκε τα πενιχρά του κονδύλια υπό την στενή εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού; Δεν γνωρίζει ο κ. Γερουλανος ότι τα μέλη των γνωμοδοτικών επιτροπών ήταν άτομα με βαθιά γνώση του χώρου και του αντικειμένου, αποδεκτά από τον ευρύτερο χώρο των τεχνών; Ή μήπως η δημοσιοποιημένη διένεξη μεταξύ του Προέδρου και του Διευθυντή του Κέντρου αποτελεί πρόσχημα για την κατάργηση ενός φορέα; (Διότι σε αυτή την περίπτωση οι όποιες διενέξεις μεταξύ βουλευτών ή Υπουργών θα δικαιολογούσαν την αλλαγή κυβέρνησης). Απογοήτευση και απελπισία λοιπόν προκαλεί η είδηση ότι οι αρμοδιότητες για το Θέατρο και το Χορό επιστρέφουν στις αρμόδιες Διευθύνσεις του Υπουργείου, εκεί δηλαδή που βρίσκονταν τόσα χρόνια χωρίς να δοθεί καμία λύση στα οξύτατα προβλήματα των κλάδων και όπου η αδιαφάνεια ήταν θεσμός. Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου, «η αξιολόγηση των αιτούντων θα γίνει με τη συνδρομή επιτροπών». Δικαίως αναρωτιέται κανείς σε τι ακριβώς θα διαφέρουν οι νέες επιτροπές από τις προηγούμενες, εκτός του ότι θα χαίρουν της εύνοιας των νέων κρατούντων, και πώς ακριβώς θα εξασφαλίζεται η αντικειμενικότερη κρίση τους. Άραγε οι αποφάσεις της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Χορού για την περίοδο 2009-2010, θα ληφθούν υπόψη ή θα αγνοηθούν και θα αντικατασταθούν από «αντικειμενικότερες» αποφάσεις; Αναρωτιέται επίσης κανείς πώς ακριβώς θα αξιοποιηθεί και αν θα συνεχισθεί από το Υπουργείο το έργο που είχε δρομολογήσει το ΕΚΕΘΕΧ με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων. Ή μήπως θα ριχθεί εις τον κάλαθον των αχρήστων το έργο του ΕΚΕΘΕΧ που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη χαρτογράφηση των φορέων θεάτρου και χορού, το έντυπο και ηλεκτρονικό αρχείο των αιτούντων, τη συστηματική αναζήτηση ιδιωτικών χορηγών, τη πιστοποίηση επάρκειας για αναζήτηση Ευρωπαϊκών κονδυλίων; Η οικονομική κρίση λειτουργεί ως άλλοθι για την άνευ ουσιαστικής αξιολόγησης κατάργηση και απαξίωση φορέων πολιτιστικής πολιτικής. Ωστόσο δεν υπάρχει κανένα άλλοθι για την ανυπαρξία πολιτιστικής πολιτικής.

Νίνα Αλκαλάη

Πρώην Ειδική Σύμβουλος Χορού του ΕΚΕΘΕΧ

Dancetheater.gr