Displaying items by tag: hip

Το ψέμα λένε είναι το χιούμορ της αλήθειας! Αν βέβαια σας αρέσει αυτό το είδος χιούμορ…

Εάν όμως όχι, τότε ξεχάστε τον χορό Hip Hop που βλέπετε στην ΤV (π.χ. στο So you think you can dance ή στα διάφορα video) και στα studio χορού.

To θέμα έχει ως εξής: το Hip Hop είναι ένας όρος που αναφέρεται σε κάποια βασικά και αυθεντικά είδη χορού. Θα αποφύγω την έννοια Hip Hop dance γιατί έχει καταχραστεί πολύ στην πατρίδα μας.

[Στο προηγούμενο κείμενο κάναμε μια σύντομη αναδρομή στο Hip Hop. Τώρα θα εξηγήσω το «φαινόμενο» Hip Hop που διδάσκεται στις εκάστοτε σχολές.

Εάν πιστεύετε ότι υπάρχει ποντιακό μπαλέτο και θρακιώτικο jazz τότε όντως υπάρχει και ο ελληνικής εφευρέσης χορός R&B dance. Για να σοβαρευτούμε και λίγο όμως, όπου γράφουν στις ταμπέλες των σχολών «Μαθήματα R&B» είναι ελληνική επιστημονική φαντασία! Πιο ευγενικά ημιμάθεια. Πρόκειται για μια καθαρά ελληνική επινόηση διότι πουθενά στο εξωτερικό δεν υφίσταται τέτοιος όρος.

[Το ξεκαθαρίζουμε, ότι δεν υπάρχει ποντιακό jazz και R&B.] Αφού συμφωνούμε με τα προαναφερόμενα, πάμε παρακάτω...

Ο πρώτος και γνήσιος χορός Hip Hop είναι το Breaking. Ο πρώτος στον οποίο δόθηκε και η έννοια Street Dance. Το Breaking, αργοτερα το Locking, το Popping. Είναι τα τρία βασικά είδη χορού όταν μιλαμε για το παραδοσιακό Hip Hop χορό.

Υπάρχουν κάποια αδύναμα παρακλάδια των χορών αυτών (όπως το House και το Krumping, wacking,voguing house κ άλλα τέτοια υβριδικά) τα οποία τείνουν να έρχονται στην επιφάνεια για λίγο κι έπειτα να εξαφανίζονται. Αδύναμα να κρατήσουν το κοινό τους διότι δεν έχουν καλή υποδομή για να αναπτυχθούν. Για παράδειγμα το Krumping ήταν σε έξαρση πριν από 5-6 χρόνια αλλά τώρα μη έχοντας πια καινούριο υλικό για να εξελιχθεί επιστρέφει στις ρίζες του Breaking και Popping. Σίγουρα είναι ενδιαφέροντα σαν styles αλλά όπως είπα πιο πριν οι βάσεις είναι πολύ αδύναμες κ αναγκάζονται ν τρέξουν κάτω από την ομπρέλα της λέξεις hip hop. Καταφύγιο κ συνωστισμός. Δημιουργούν ασάφειες κ παραπληροφόρηση.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το hip hop σαν κουλτούρα είναι μετά το rock κίνημα το μεγαλύτερο μουσικό ρεύμα που άλλαξε τον τρόπο ντυσίματος μουσικής, λογοκρισίας, χορού, εικαστικών κ έφερε στην επιφάνεια την μίξη διαφορετικών μουσικών ειδων. Είναι μια τεράστια αγορά πολλων δις. Πολλοί θέλουν να μοιραστούν αυτήν τη κουλτούρα και να φαίνονται ότι προϋπήρχαν.

Παλιά το hip hop ήταν ελιτίστικο. Συνήθως οι ταλαντούχοι κ αυθεντικοί καλλιτέχνες είτε graffiti dj bboys rappers ήταν αυτοί που κυριαρχούσαν σαν πρότυπα. Τώρα είναι τα likes. Παλιά η φήμη από στόμα σε στόμα. Και υπήρχε πολύ σκληρή κριτική. Τώρα μόνο ποίους γνωρίζεις και από ποιους έχεις "κλέψει" το ύφος, τις φιγούρες. Το respect το είχες επειδή είχες βρη ένα ξεχωριστό τρόπο να εκφραστής είτε με τον χορό, σπρέι, μικρόφωνο η και σαν dj. Τώρα ενθαρρύνουμε αδύναμα άτομα, μέτριους εκτελεστές των προαναφερόμενων ειδών της Hip Hop κουλτούρας.

Αυτό είναι το χειρότερο. Ο αυθεντικός πια σε ότιδήποτε θεωρείται πηγή υιοθέτησις σε ότι έχει κάνει χωρίς καν να παίρνει και τα credits ότι τα έχει δημιουργήσει!

Δυστυχώς τελευταία ο χορός χρησιμοποιείται για να εντυπωσιάσει και όχι για να εκφράσει -ή το βασικότερο απ’ όλα, απλά να χορέψεις!

Αμέσως δημιουργείται το ερώτημα “Τί είναι αυτό που βλέπουμε και τί ακριβώς μας διδάσκουν; Τί σόι Hip Hop είναι αυτό;”

Η διαφορά που βλέπουμε ανάμεσα στους Hip Hop χορευτές του εξωτερικού και αυτούς στην TV και στα studio χορού της Ελλάδας (και όχι μόνο) έγκειται σε ένα υβριδικό είδος από jazz dance και μια μικρή δόση Ragga και Booty (Pool) dance (Pool dance είναι το είδος χορού που χορεύουν διάφορες δεσποινίδες πάνω στις «μπάρες» στα κέντρα διασκεδάσεως) όπου φορώντας ρούχα που παραπέμπουν σε Hip Hop και ανακατεύοντας μια-δυο ακροβατικές φιγούρες Breaking, χορεύουν όλοι Hip Hop. Χορογραφημένο ομως. Το τονίζω αυτό... Χορογραφημένο.

Όλοι εμείς στην Hip Hop σκηνή, αυτούς που φοράνε φαρδιά παντελόνια, χρησιμοποιούν τη λέξη «Υο», χορεύουν jazz με Hip Hop μουσική και χορογραφούν κάποια τραγούδια, τους ονομάζουμε πολύ ευγενικά… Hip Pop.

Στο Hip Pop χορογραφούν λοιπόν jazz με πολύχρωμα παντελόνια και μ’ ένα ύφος αλήτικο κουνούν τα οπίσθιά τους σαν να θέλουν να ζευγαρώσουν. Η πλειοψηφία των γυναικών ξετρελαίνεται με αυτό διότι τους αρέσει να επιδεικνύουν τη θηλυκότητα τους. Άλλωστε η γέννηση του χορού αυτό το σκοπό είχε, να προσελκύσει το αντίθετο φύλο (εκτός από τους θρησκευτικούς ή κ αφηγηματικούς λόγους).

Ξέρουμε όμως ότι ο χορός πήγε και λίγο πιο μακριά από αυτό το σημαντικό και σπουδαίο πρωτόγονο ένστικτο της αναπαραγωγης.

Επειδή οι ιθαγενείς αυτής της χώρας είχαν πάντα κάποιες «συναλλαγές» με την ανατολή, το τσιφτετέλι εξελίχθηκε σε ένα πρότυπο είδος χορού στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, που ακόμη και σήμερα καλά κρατεί...

Γι’ αυτό ευθύνονται και άλλοι παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι και το κανάλι των Goody’s ( Mad TV) που μεγάλωσε μια γενιά υποστηρίζοντας «θεές» όπως η Βανδή, η Βίσση και άλλα τέτοια είδωλα.

Κάποια στιγμή τέλειωσαν όλα αυτά και ένα ποσοστό του πληθυσμού έχασε την ταυτότητά του. Ξαφνικά έφτασε εδώ το R&B, και αμέσως ταυτίστηκαν με αυτό «το τσιφτετέλι των μαύρων». Ευθείς έτρεξαν όλοι αυτοί των νυχτερινών κέντρων που τα έχουν χαμένα και νομίζουν ότι είναι χορός το να λικνίζεσαι -κάτι που είναι έμφυτο, δεν χρειάζεται σχολές! Και γίναμε η μοναδική χώρα που διδάσκει το λίκνισμα...

Στο μεταξύ οι Pop Rappers (Jazz E και άλλοι) φορούν χρυσά στολίδια, αλυσίδες, χρυσά δόντια σαν τους δικούς μας θρησκευτικούς ηγέτες για να επιδεικνύουν status, κοινωνική καταξίωση, χρήματα κτλ. Στα τραγούδια τους κάνουν λόγο για λεφτά, ιερόδουλες, «πιστολίδι», συμμορίες, παλικαριές και υποβιβάζουν με αρνητικά λεκτικά σχόλια το γυναικείο φύλο -οι εκπρόσωποι του οποίου, όπως βλέπετε έξω στα club, στα video clip και στις σχολές χορού, όταν τις αποκαλούν «bitches» ή με κανέναν άλλο αισχρό χαρακτηρισμό, εκστασιάζονται. Έτσι καλό θα ήταν πριν ξεκινήσετε να κάνετε κυκλικές κινήσεις με τη λεκάνη σας, ν’ ακούσετε τί ακριβώς σας λένε οι Pop Rappers. Αυτό είναι το Hip Pop και αυτό σας διδάσκουν κατά 90%.

Δεν ξεκίνησε έτσι η Hip Hop culture. Ξεκίνησε με ένα καλλιτεχνικό και πολύ δημιουργικό τρόπο έκφρασης και επανάστασης. Με ιδέες, αρχές και σκοπό… Με ουσία και ψυχή!

Η επιφανειακή, εφήμερη Pop κουλτούρα έχει πείσει πολλούς χορευτές και τυχοδιώκτες ότι ένα σύνολο συγχρονισμένων άσχετων κινήσεων και πηδημάτων συνιστούν το Hip Hop. Και φυσικά ο μακρινός απο την - θεωρία της εξελίξεως - συγγενής του Δαρβίνου μπορεί να το κάνει αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι και στο στρατό κάνουν οι φαντάροι συγχρονισμένες κινήσεις και βηματισμό αλλά αυτό λέγεται παρέλαση και όχι χορός.

Κατακρίνουμε το Hip Pop σαν είδος, διότι εκτός του ότι μεταχειρίζεται ανούσιες κινήσεις στην χορογραφία, έχει επιβάλλει έναν περιορισμό στην αυτοέκφραση με την αυστηρά χορογραφημένη κίνηση. Με αυτό τον τρόπο χάνονται τα δύο σημαντικά στοιχεία της κουλτούρας του Hip Hop. Ο αυτοσχεδιασμός και το προσωπικό ύφος από την πλευρά του μαθητή και του εκάστοτε εκτελεστή.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε αν μας ενδιαφέρει το αυθεντικό Ηip Hop και η ιστορία του; Η απάντηση βρίσκεται στο διαδίκτυο, στα βιβλία και στα σεμινάρια καταξιωμένων χορευτών.

Και οι σχολές ας προσέχουν ποιούς προσλαμβάνουν...

Κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που λέω πάντα στους διανοούμενους χορογράφους και ιδρυτές σχολών, ότι πρέπει να χρησιμοποιούν το Hip Hop για να μυήσουν τα παιδιά σε άλλα είδη χορού όπως π.χ jazz, μπαλέτο, latin κτλ. Το Hip Hop είναι η γλώσσα των νέων και πρέπει να την καταλάβουμε για να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Να τους προσφέρουμε ένα ευρύ φάσμα γνώσεων στον χορό και όχι μόνο να γεμίζουμε προσωρινά τις τσέπες μας τα αρπαχτικά των studio, βάζοντας την ταμπέλα «ΗΙΡ ΗΟΡ».

Stammis Chris

Παγκοσμίως αναγνωρισμένος χορευτής στον χώρο του breaking, ο Stammis Chris γεννήθηκε το 1969 στην Στοκχόλμη όπου και διέμεινε ως τα 27 του χρόνια. Εκεί δημιούργησε το 1984 την γνωστή χορευτική ομάδα Throw Down, η οποία την περίοδο1990-1995 υπήρξε ένα από τα τρία σημαντικότερα χορευτικά σχήματα breaking/hip hop στην Ευρώπη, που αποτέλεσαν παράλληλα και πηγή έμπνευσης για τους Αμερικανούς χορευτές ώστε να ξαναρχίσουν να χορεύουν την δεκαετία του ’90, όταν το breaking είχε σβήσει στην Αμερική.
Οικογενειακοί λόγοι τον έφεραν τελικά πίσω στην Ελλάδα, πατρίδα των γονιών του, όπου ξεκίνησε το 1999 να διδάσκει καθιερώνοντας τον χορό breaking/hip hop στην εγχώρια σκηνή, και θέτοντας τις σωστές βάσεις για την διδασκαλία του στις σχολές χορού της χώρας. Έκτοτε εργάζεται ως δάσκαλος, διοργανώνει σεμινάρια και χορογραφεί.

2012-03-28