Οι οκτώ χορευτές του φορούν περούκες, παίζουν με βεντάλιες και αναπαράγουν μοτίβα της ιαπωνικής κουλτούρας.
Για αρκετά λεπτά επιμένουν να κάνουν διατάσεις ∙ περίπου σαν γάτες που λούζονται στο χειμωνιάτικο ήλιο. Και πράγματι η κεντρική σκηνή του θεάτρου είναι λουσμένη στο μεσημεριανό φως που μπαίνει από την καταπακτή της οροφής. Η σχολαστική προθέρμανση θα δικαιώσει τους χορευτές του διεθνούς χορογράφου Αντώνη Φωνιαδάκη, που για την επόμενη μια ώρα θα παρουσιάσουν υπό μορφή ανοιχτής πρόβας το ολοκαίνουργιο και στ' αλήθεια εξαντλητικό project του. Το ονομάζει «Wisteria Maiden» - σε ελεύθερη μετάφραση «Η κόρη της Γουϊστέρια» - εμπνευσμένο από τον τόπο καταγωγής του δέντρου, την Ιαπωνία. Για την ακρίβεια «αντλεί από το παραδοσιακό ιαπωνικό θέατρο Καμπούκι που επιτρέπει σε άνδρες να ενσαρκώνουν γυναικείους ρόλους» εξηγεί ο Φωνιαδάκης. «Με ενδιέφερε να δούμε τη διαστρέβλωση ανάμεσα στο τι είναι ανδρικό και τι γυναικείο. Να δούμε πώς η γυναικεία φύση κατοικεί σε ανδρικό κορμί και τους κώδικες με τους οποίους ένας άνδρας χορευτής μπορεί να μεταφέρει το θηλυκό ιδεώδες».
Η ομάδα των οκτώ χορευτών του – ανάμεσά τους μόνο ένας Ελληνας, καθώς οι υπόλοιποι προέρχονται από διάφορες χώρες της Ευρώπης αλλά και το Ισραήλ – φορούν μαύρες και λευκές περούκες, μάσκες, προσωπεία γκέισας και δράκων, παίζουν με βεντάλιες και ξύλινα σπαθιά, ντύνονται σε φορέματα (πραγματικές εικαστικές εγκαταστάσεις από την Εύα Μανιδάκη και τον Τάσο Σοφρωνίου) αναπαράγοντας αναγνωρίσιμα και μη μοτίβα της ιαπωνικής κουλτούρας• σε μια προσπάθεια να αφηγηθούν σωματικά το πάθος μιας νεαρής κοπέλας για έναν εραστή που βρίσκεται μόνο μέσα στη φαντασία της. «Η χορογραφία έχει χαρακτηριστικά τελετουργίας, ποίησης και παραμυθιού» επισημαίνει ο δημιουργός της.
Κάτω από έντονους κι άλλοτε πιο εγκεφαλικούς ήχους της ιαπωνικής μουσικής επιδίδονται σε δυναμικά ντουέτα, αλλά και καθηλωτικές ομαδικές εμφανίσεις που ποτίζουν με πολύ ιδρώτα το πρόσωπο και το σώμα τους. Πέρασαν οκτώ εβδομάδες προβών για να φτάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα και υπάρχουν ακόμα σημεία για να τελειοποιήσουν μέχρι την επίσημη πρώτη της «Wisteria Maiden» στο Βελιγράδι. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα 12 Απριλίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού του Βελιγραδίου, ελπίζοντας να βρει το δρόμο της και για άλλες διεθνείς οργανώσεις. Δυστυχώς, και παρά την παγκόσμια αναγνώριση του Αντώνη Φωνιαδάκη, η οικονομική υποστήριξη είναι μηδενική και τα έξοδα της παραγωγής καλύπτονται από ιδιωτική χορηγία.
Σχήμα οξύμωρο για ένα δημιουργό-συνεργάτη του σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι και της διάσημης ομάδας χορού της Μάρθα Γκράχαμ... «Μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο ατζέντης του Αρονόφσκι που με ενημέρωνε ότι είχαν δει τη δουλειά μου στο internet και ήθελαν να συνεργαστούμε. Ανέλαβα, λοιπόν, την κινησιολογία των τρισδιάστατων χαρακτήρων που εμφανίζονται στην νέα του ταινία «Noah». Στις 28 Μαρτίου έχουμε πρεμιέρα» σημειώνει. Νωρίτερα, θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη, προσκεκλημένος του σχήματος της Μάρθα Γκράχαμ που τον επέλεξε να χορογραφήσει την παράσταση «Echo», βασισμένη στο μύθο του Νάρκισσου. «Ήθελαν να ανοίξουν το ρεπερτόριο της ομάδας και αναζητούσαν να κάνουν μια παράσταση πάνω στην ελληνικότητα και από Ελληνα χορογράφο» συμπληρώνει ο Αντώνης Φωνιαδάκης που για μια ακόμη φορά βάζει στο βιογραφικό του υψηλού κύρους συνεργασίες.
Ας μην ξεχνάμε πως στο παρελθόν έχει επιλεγεί να ερμηνεύσει έργα ιερών τεράτων της παγκόσμιας σύγχρονης σκηνής: Μαγκί Μαρέν, Γίρι Κίλιαν, Γουίλιαμ Φόρσαϊθ, Ματς Εκ, Μορίς Μπεζάρ.
Το πρόγραμμα των επόμενων μηνών προδιαγράφεται εξίσου πλούσιο, αφού ο Φωνιαδάκης χορογραφεί για το BJM του Μόντρεαλ στον Καναδά αλλά και για την ομάδα χορού του Σίδνεϊ στην Αυστραλία. Κι είναι περίεργο που δηλώνει ανακουφισμένος για την «ευκαιρία» -όπως τη χαρακτηρίζει- να δουλέψει στην πατρίδα του. «Μέσα σε τόσο φορτωμένο πρόγραμμα ήταν ευχάριστο να βρεθώ δυο μήνες στην Ελλάδα, να δουλέψω κάτω από καλές καιρικές συνθήκες, να μιλήσω τη γλώσσα μου, να έχω γύρω μου ανθρώπους που θεωρώ δικούς μου».
Πηγή: Στέλλα Xαραμή (tospirto.gr)