Displaying items by tag: Pικακη

Σάββατο, 25 Αυγούστου 2012 02:27

Continu – Συνεχές(;) και Σάσα Βαλτζ (Ανδρέας Pικάκης)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Οτι θα έβλεπα το Ηρώδειο τίγκα για μια χορευτική παράσταση (μια ακόμη της κίνησης που γενικά αποκαλείται «σύγχρονος» όχι «μοντέρνος» χορός) μέσα στον καύσωνα και στριμωγμένη ανάμεσα στην «Πρώτη Υλη» ενός Παπαϊωάννου και των Μπαλέτων του Περμ υπό τη διεύθυνση ενός Κουρεντζή, ε, αυτό έπρεπε να ζήσω να το δω! Ανακάλεσα τον μεγάλο Μερς Κάνινγκχαμ το 1976 στον ίδιο χώρο με τις κερκίδες άδειες και πάλλευκες σαν απολιθωμένος σκελετός προϊστορικού τέρατος.

Αυτά τα 35 χρόνια να υπήρξαν τόσο καθοριστικά στην «εκπαίδευση» των νεότερων γενιών ως προς τα σύγχρονα χορευτικά κινήματα; Τόση πληροφόρηση; Η Σάσα Βαλτζ μπορεί να θεωρείται (μη υπαρχούσης άλλης) διάδοχος της Πίνα Μπάους (ε, και;) αλλά δεν «παίζει» σαν όνομα εδώ. Ή μήπως όχι; «Continu», λοιπόν, «Συνεχόμενο» ή, όπως εγράφη, «Αέναη κίνηση» - προσωπικά βρήκα το διμερές αυτό έντονο χορογράφημα πολύ μακρύ για τον εμβληματικό τίτλο του.

Το 1ο μέρος, στα «μαύρα», έμοιαζε να αποτελεί μια νέα άποψη στην «Ιεροτελεστία της Ανοιξης» του Στραβίνσκι (κατά Νιζίνσκι, Μπεζάρ, Νοϊμάγερ, Μπάους κ. ά.) απλώς με άλλη μουσική συνοδεία. Βέβαια τώρα είχαμε εξπρεσιονιστικές παρεμβάσεις στα χορο-βήματα και σχεδιαγράμματα (η mittel Europa δεν θα τις ξεπεράσει, πιστεύω, ποτέ) αλλά και ένα απαιτούμενο angst.

Είχαμε ακόμη μηχανιστικές κινήσεις και μετακινήσεις στον χώρο αλλά και «κλασικά» προηγούμενα στις σχηματοποιούμενες και αποσχηματιζόμενες με νεοκλασικές παρεμβάσεις δομές.

Εξοχα όλα, ταιριαστά με τους «άγριους» μουσικούς ήχους και απόηχους των Ξενάκη και Βαρέζε. Το 2ο «λευκό» μέρος φάνηκε να έρχεται ως «λυτρωτής».

Δυστυχώς, απλώς επανέλαβε τα του «μαύρου», καταλήγοντας έπειτα από ένα ζωγράφισμα του άσπρου πατώματος από τις μπογιατισμένες πατούσες των χορευτών, στο λυτρωτικό φινάλε με υπόκρουση Μότσαρτ. Ε, ναι, πια! (Ηρώδειο 11/7/2012).

Του Ανδρεα Pικακη Πηγή: kathimerini.gr

Σκηνοθεσία – Χορογραφία: Sasha Waltz

Μουσική: Ιάννης Ξενάκης, Edgar Varèse, Claude Vivier

Σκηνογραφία: Thomas Schenk, Pia Maler Schriever, Sasha Waltz

Κοστούμια: Bernd Skodzig

Φωτισμοί: Martin Hauk

Δραματουργία: Jochen Sandig

Ερμηνεία – Χορογραφία: Liza Alpízar Aguilar, Ayaka Azechi, Ji!í Bartovanec,Davide Camplani, Maria Marta Colusi, Juan Kruz Diaz de Garaio Esnaola, Luc Dunberry, Edivaldo Ernesto, Florencia Lamarca, Sergiu Matis, Todd McQuade, Thomas Michaux, Virgis Puodziunas, Sasa Queliz, Zaratiana Randrianantenaina, Orlando Rodriguez

Mata Sakka, Yael Schnell, Xuan Shi, Niannian Zhou

Drums: Robyn Schulkowksy

Υπεύθυνος πρόβας: Renate Graziadei

2012-08-25

Published in Άρθρα Χορού

Tagged under

Η επιστροφή του «Δον Κιχώτη» στην Εθνική Λυρική Σκηνή (Ανδρέας Pικάκης)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Η πετυχημένη παραγωγή του μπαλέτου «Δον Κιχώτης» από τον Βασίλιεφ επέστρεψε στο χορευτικό σώμα της Λυρικής μας Σκηνής. Και… πασπαλίστηκε σαν λουκουμόσκονη στο διάστημα… 45 ημερών! Οκτώ παραστάσεις όλες κι όλες με… τρεις διαφορετικές διανομές: από τις 4/2 μέχρι τις 14/3. Είχε προηγηθεί η άλλη «πασπαλισμένη» σε τρεις μήνες μπαλετική παράσταση «Ολοι χορεύουν βαλς» (από το 2011 στο 2012, 10 παραστάσεις) αλλά και ο… συμπαγής «Φάουστ» με τα πολλά χορευτικά του εμβόλιμα στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου. Στο μεταξύ άρχισαν και οι πρόβες για την καινούργια παραγωγή του Ρ. Τζανέλλα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» που θα παρουσιαστεί τον Μάιο. Ολα αυτά από ένα συγκρότημα συνηθισμένο μάλλον στις χαλαρές εμφανίσεις, το οποίο χρειάστηκε να «στριμωχτεί», με αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμούς, αντικαταστάσεις της τελευταίας στιγμής και όλα τα γνωστά διεθνώς δυσάρεστα. Μόνο που εδώ το παρακάνουμε, καθώς αγνοείται το άλλο «διεθνές»: saison! Μία, δύο, τρεις εβδομάδες συνέχεια μπαλέτο. Και μετά από δύο μήνες… καινούργια saison. Ας είναι.

Η αναβίωση φέτος έδειξε ένα βασικό… λασκάρισμα: οι δύο απολαυστικοί ρόλοι καρακτέρ, του Σάντσο Πάντσα και του Γκαμάς, αποδόθηκαν από τους έξοχους θεατρίνους (Α. Αγαπιάδης και Γ. Βαρβαριώτης αντίστοιχα) με τόση επιθεωρησιακή υπερβολή, που απέβαιναν ενοχλητικοί. Και δεν κατάλαβα ποτέ την εμβόλιμη παρέμβαση κάπου πριν από το φινάλε μιας δούκισσας κι ενός δούκα με σκωπτική διάθεση απέναντι στον Ιππότη της Ελεεινής αλλά όχι περιγέλαστης Μορφής. Οι προσθήκες στο φινάλε (ευπρόσδεκτοι ο Τορεαντόρ και η Μερσέντες, ιδίως όταν χορεύονται από τον Ι. Σιάτσκο και την Α. Γάσπαρη) μοιραία κουράζουν με τις άφθονες μουσικές θεματικές επαναλήψεις.

Το Μπαλέτο βρέθηκε στα… high του. Σκορπώ συγχαρητήρια σε όλους, ιδιαίτερα στις Μ. Καραβασίλη, Π. Σακελλαροπούλου, Μ. Στεργιανού. Πρωταγωνιστές: η πάντα υπέροχη και πάντα… σολίστ -όχι ακόμη μπαλαρίνα;- Σ. Καμπουράκη και ο πάντα πολύτιμος -της τελευταίας στιγμής αντικαταστάτης-, έξοχος Α. Νεσκώβ. Δεν μπόρεσα να δω άλλες διανομές: μα μέσα στο τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, και με πορείες, και με άλλα ατυχήματα; Ουφ! (4/2).

Του Ανδρεα Pικακη Πηγή: kathimerini.gr

2012-05-21