Ο Blenard Azizaj γεννήθηκε στην Αλβανία,σπούδασε στην Κρατική Σχολή Αθηνών στην Αθήνα. Όπου από εκεί πήρε το δίπλωμα ως χορευτής και καθηγητής χορού. Δούλεψε και συνεργάστηκε : Sasha waltz & Guests (Βερολίνο, Γερμανία) Akram Khan company (Λονδίνο, Αγγλία), Montreal Danse company (Μόντρεαλ, Καναδάς), Linga dance company (Λωζάνη. Ελβετία), StepText Dance Company (Βρέμη, Γερμανία), Hellenic dance company (Αθήνα, Ελλάδα)

Η καριέρα του περιλαμβάνει , περιοδείες και εκτελέσεις σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ χορού σε όλο τον πλανήτη. Όπως στις ακόλουθες χώρες : Γερμανία, Καναδάς, Αγγλία, Χονγκ Κονγκ, Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Βραζιλία, Μεξικό, Ηνωμένες Πολιτείες, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ιταλία, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιρλανδία, Δυτική Αφρική, Πολωνία, Γαλλία, Ισπανία, Ελλάδα, Βέλγιο, Ρωσία και άλλες.

Πέρα από τις συνεργασίες που αναφέρθηκαν παραπάνω και που συνεχίζει να κάνει. Ο Blenard έχει ξεκινήσει την δική του έρευνα και πορεία πάνω στον χορό, στην διδασκαλία και στην χορογραφία.

Και, εντέλει, αυτή η έντιμη η αίσθηση του “απελευθερωτικού” θέλοντας και μη συναντιέται με την άτιμη την ψευδαίσθηση ή και με την υπεροπτική αυταπάτη του πεπρωμένου, όταν για να συμβεί ότι συνέβη, μοιάζει ωσάν να συνωμότησε το σύμπαν ολάκερο. Ποιος διάολος θα το περίμενε εντός του πεπερασμένου διαστήματος προγραμματισμένης παρουσίας στο Ισραήλ να μας “περιμένει” στην πανέμορφη όπερα της πόλης του Τελ Αβίβ το iTMOi (in the mind of igor) του Akram Khan λίγο πριν τα “τελευταία” της ανά τον κόσμο διετούς περιοδείας (της μαγείας) του, με τον “δικό” μας Νάρντι (Blenard Azizaj) έναν εκ των έντεκα επί σκηνής εκλεκτών; Και ποιος διάολος κατόπιν αυτού μπορεί να μας καταλογίσει ως αδικαιολόγητη την στιγμιαία (μια ώρα και δέκα λεπτά για όσους αγαπούν την κυριολεξία) αυταπάτη περί της ύπαρξης ενός προνομιακού πεπρωμένου- συνωμότη, πάντα διαθέσιμου να μαγέψει τις αισθήσεις και το νου, όταν το χάος της αισθητικής συγκίνησης προσλαμβάνει το οργανωμένο σκηνικό σχήμα συνείδησης της ελευθερίας;  

Κρατήστε την τελευταία φράση, μοιάζει να αποδίδει το εν δυνάμει της (ύπαρξης της) τέχνης, τουλάχιστον έτσι θέλει να πιστεύει ο απαλλαγμένος από κάθε συνωμοτικό τρόπο κοινός μας νους. Κρατήστε και τη δέσμευσή μας ότι για τον μάγο Blenard Azizaj – για το πώς αυτή η σπάνια πρώτη ύλη του αστείρευτου ενεργειακού χάους συνειδητοποιήθηκε, σχηματοποιήθηκε και ωρίμασε σε μοναδική προσωπική δυνατότητα διαρκούς (παραστατικής) μαγείας -  σας χρωστάμε μια επεξηγηματική, αναλυτική ιστορία.  Σε ότι, τέλος, αφορά την εμπειρία της όλης παράστασης (iTMOi του Akram Khan), επιτρέψτε μας να πιστεύουμε ότι δεν σας χρωστάμε τίποτε. Η παραστατική μαγεία του χάους δεν (μπορεί και δεν πρέπει να) μεταφέρεται κατόπιν εορτής, κατόπιν του τελετουργικού της ως άσκηση επί χάρτου, ακόμα και η πιο δικαιολογημένη ψευδαίσθηση ή υπεροπτική αυταπάτη (μπορεί και πρέπει να) έχει τα κριτικά όριά της…