Ο εκκεντρικός δημιουργός σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, μιλάει στο Dancetheater.gr για την νέα παραγωγή της ομάδας DV8 (John) που παρουσιάστηκε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (12 έως 15 Οκτωβρίου 2014), αλλά καταθέτει συνολικά και πλήθος απόψεων. Η συνέντευξη στην πορεία παίρνει έναν πολύ προκλητικό χαρακτήρα μέσα από τον διάλογο που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο πλευρών. Αν και ο χρόνος που θα μας αφιέρωνε ο Lloyd Newson είχε οριστεί γύρω στα 10'-15' λεπτά, η τελική διάρκεια της συνέντευξης ήταν πάνω από 30'. Έστω και αν το κείμενο είναι μεγάλο, αποφασίσαμε να το δημοσιεύσουμε χωρίς να κόψουμε τίποτα, θεωρώντας πως έχει ενδιαφέρον στο σύνολό του.Συνέντευξη - Ναταλία Κουτσούγερα (Dancetheater.gr)
Επιμέλεια μετάφρασης - Κέλλυ Κοττάκη (Dancetheater.gr)
Ευχαριστούμε την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για την βοήθεια στην πραγματοποίηση της συνέντευξης.
Dancetheater.gr: Καταρχήν πώς σας ήρθε η ιδέα του John; Θέλατε να εξερευνήσετε κάτι το ιδιαίτερο στη δυτική ή βρετανική κοινωνία;
Lloyd Newson: Όχι, οι δύο προηγούμενες δουλειές, για να είμαι ειλικρινής, αφορούσαν τις τρεις Αβρααμικές θρησκείες: τον Ιουδαϊσμό, το Χριστιανισμό και το Ισλάμ σε σχέση με την ομοφυλοφιλία. Αυτό ήταν το 2007. Το 2010-2011 έκανα ένα κομμάτι με τίτλο: "Can we talk about this?", το οποίο αφορούσε το Ισλάμ και την ελευθερία λόγου και παρουσιάστηκε εδώ, στο Ωνάσειο πολιτιστικό κέντρο. Και τα δύο ήταν κοινωνικά. Πήραμε συνέντευξη από διάφορα άτομα για το "Can we talk about this?". Πήραμε συνέντευξη από 33 ανθρώπους εκ των οποίων Ισλαμιστές, όπως η Ayaan Hirsi Ali, διάσημη γερμανίδα, πρώην μέλος της μουσουλμανικής αδελφότητας που είναι μια ριζοσπαστική ομάδα και η οποία έκανε μια πολύ ωραία ταινία με τον Theo Van Gogh με τίτλο "Submission". Πήραμε συνέντευξη από πολλά άτομα όπως τον Maajid Nawaz. Αυτά τα δύο κομμάτια ήταν πολύ κοινωνικό-πολιτικο-θρησκευτικά, δουλειές που εμβαθύνουν στο θέμα της θρησκείας. Αυτές οι δουλειές είναι πολύ προσωπικές και δημιουργήθηκαν καθώς έγραφα ένα κομμάτι σχετικά με την υποβοηθούμενη αυτοκτονία και την εθελοντική ευθανασία. Το έχετε αυτό εδώ ή όχι; Και ασχολήθηκα με αυτό γιατί μου αρέσουν όλα τα θέματα, οι ιδέες των έργων μου, τα κοινωνικά θέματα που με περιπλέκουν σαν άνθρωπο, που με ενοχλούν. Κι ενώ ετοίμαζα αυτό, πήγα σ' ένα εργαστήριο για την ευθανασία, για ανθρώπους άνω των 50, βασικά οι καθηγητές που έχεις γνωρίσει στη ζωή σου και το ότι συναντάς κάποιους ανθρώπους εκεί... Συναντάς πολύ έξυπνους ανθρώπους, πραγματιστές σε σχέση με το ότι θέλουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους πιστεύοντας ότι θέλουν να πεθάνουν είτε με τους δικούς τους όρους είτε όχι. Σε αυτό το σημείο, απρόσμενα, διαγνώστηκε σ' ένα φίλο ότι έπασχε από καρκίνο στομάχου και ήταν στο τελικό στάδιο κι επειδή δεν ήξερε τι να κάνει, πονούσε διαρκώς και ήταν πολύ αργά για να εγχειριστεί ή να κάνει το οτιδήποτε, θα πέθαινε πολύ σύντομα και του έμεναν 4 μήνες για να ζήσει. Και τους έζησε. Και με κάποιο περίεργο τρόπο, αντικρίζοντας το θάνατο, όταν τον αντιμετωπίζεις, συμβαίνει κάτι παράξενο... Δεν περίμενα ότι θα δενόμουν και θα πενθούσα τόσο πολύ γι' αυτόν το φίλο, γιατί ήταν φίλος αλλά κατά μία έννοια σήμαινε πολλά. Ήταν πολύ σημαντικός για τα πρώτα βήματα του DV8, ήταν ασυμβίβαστος, ριζοσπαστικός, ξεροκέφαλος, συναισθηματικός όπως είμαι κι εγώ νομίζω. Και λυπήθηκα πάρα πολύ που έχασα κάποιον που ήταν κατά τη γνώμη μου ριζοσπαστικός κι ένα καλό αντίδοτο κατά της εμπορικότητας, της επικρατούσας τάσης του σύγχρονου χορού, ο οποίος είναι κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερα επιφανειακός και ασχολείται με το σχήμα και την ομορφιά ενώ είναι ιδιαίτερα πνευματικά φτωχός. Μπορεί να είναι γεμάτος με όμορφα κι εντυπωσιακά σχήματα, αλλά η ουσία απουσιάζει. Επίσης νιώθω πολύ απογοητευμένος που πιθανώς η δουλειά του θα ξεχαστεί πολύ σύντομα. Κι ίσως να αναρωτιέμαι γιατί έκανα τόσο ριζοσπαστικές δουλειές και έχω δεχτεί προτάσεις να κάνω mainstream παραγωγές ή παραγωγές για pop stars. Και απογοητεύτηκα πολύ από τα γούστα του κοινού. Απογοητεύτηκα και σκέφτηκα πόσα είχα δώσει στο επικοινωνιακό κομμάτι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και για κάποιο χρονικό διάστημα όλα πήγαιναν άσχημα και σε συναισθηματικό και σε επαγγελματικό επίπεδο και αναρωτιόμουν αν ήθελα να δουλέψω κι άλλο ή απλά να απολαύσω τη ζωή που μου είχε απομείνει. Αλλά δεν ήμουν έτοιμος ακόμα για να νιώσω κάτι τέτοιο. Και μίλησα σε δύο φίλους μου, η μία ήταν μουσουλμάνα η οποία ζούσε στο Παρίσι και είχε σχέση μ' έναν πρώην κυβερνήτη της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας, από αυτούς που χειρίζονται ελικόπτερα που εμπλέκονται στον πόλεμο στο Ιράν και στο Αφγανιστάν και που σκότωσαν μουσουλμάνους κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις. Και τη ρώτησα αν βρισκόταν σε δίλημμα για το μουσουλμανικό του παρελθόν και απλά γι' αυτήν δεν είχε καμία σημασία. Ήταν πολύ απλό. Έβλεπα το φως στα μάτια της. Κι ένας άλλος φίλος μου μίλησε για κάποια θέματα και ιστορίες αγάπης και τις περιπλοκές και τις συγχύσεις που δημιουργούνται κι εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι πάντα λειτουργούσε σαν ώθηση για μένα και συνδεόταν με το θάνατο αυτού του ανθρώπου και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είχε έρθει η ώρα να απολαύσω την αγάπη και τη ζωή αντί για το θάνατο. Έτσι αποφάσισα να μην αφεθώ σ' αυτήν την παραίσθηση αλλά να δημιουργήσω ένα έργο τέχνης για τη ζωή και την αγάπη. Κι επειδή αυτός ο άνθρωπος είχε αρκετά περίπλοκη σχέση με την αγάπη – κάποιοι άνθρωποι απλά αγαπούν κάποιον – αλλά αυτός ήταν πολύ μπερδεμένος κατά τη γνώμη μου... Αλλά από την άλλη μπορεί απλά να έβλεπα την αντανάκλασή του σε άλλους άνδρες. Και βλέποντάς το με μια άλλη ματιά, επειδή είμαι άντρας και στην αρχή της καριέρας μου δημιούργησα κάποια έργα... Δημιούργησα ένα κομμάτι για τις γυναίκες, βασισμένο σε μια πολύ καλή μου φίλη, η οποία μου έστειλε κάποιες κασέτες και μετά από λίγες μέρες διάβασα κριτικές – δεν είχα διαβάσει κριτικές από το 1980 εκτός από δύο που έπρεπε να διαβάσω – και σκέφτηκα ότι νιώθω καλά και θα ασχοληθώ μ' αυτό που γνωρίζω, θα ασχοληθώ λοιπόν με τους άντρες και δεν θα... διότι αυτή η κριτική με καταδίκαζε σαν άντρα γιατί ήμουν... ήταν γελοίο γιατί ειλικρινά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι κανένας άντρας δεν μπορεί να γράψει για τις γυναίκες, καμία γυναίκα δεν μπορεί να γράψει για τους άντρες, κανένας Μουσουλμάνος δεν μπορεί να γράψει για τους μη Μουσουλμάνους... Αυτό είναι γελοίο. Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι... καταλαβαίνω ότι ίσως να είναι καλύτερο οι γυναίκες να ασχολούνται με γυναικεία θέματα. Έτσι αποφάσισα να πάρω συνέντευξη από 50 άντρες, ίσως και περισσότερους, για την αγάπη και ανακάλυψα ένα πολύ καλό φύλο παρόλο που είναι δύσκολο να μιλήσεις με τους άντρες για την αγάπη και το σεξ, πράγμα που δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να συμβεί.
Dancetheater.gr: Αυτό με πάει στην επόμενη ερώτηση...
Lloyd Newson: Αυτή είναι η επόμενή σου ερώτηση. Θα μπορούσες να μιλήσεις για την αγάπη χωρίς να μιλήσεις για το σεξ;
Dancetheater.gr: Όχι.
Lloyd Newson: Αυτή ήταν η ερώτησή μου... Εντάξει. Αυτό το κομμάτι αφορά την αγάπη και το σεξ και τις σχέσεις όπως τις βλέπουν οι άντρες.
Dancetheater.gr: Μάλιστα, αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω αν αυτή η δουλειά είναι απλά μια συζήτηση για την ανδρική υποκειμενικότητα και τη σχέση της με τη σεξουαλικότητα.
Lloyd Newson: Πολλοί άντρες κάνουν σχέσεις με γυναίκες, επομένως αυτό έχει τεράστια επίδραση στο να σκέφτομαι κι εγώ σαν γυναίκα. Είσαι ετεροφυλόφιλη;
Dancetheater.gr: Ναι.
Lloyd Newson: Επομένως φαντάζομαι ότι η ανδρική σεξουαλικότητα έχει τεράστια επίδραση και σ' εσένα...
Dancetheater.gr: Ναι. Άρα είναι κυρίως ένα ανδρικό έργο. Γιατί επέλεξες τον John ως κεντρικό χαρακτήρα απ' όλους τους συνεντευξιαζόμενους;
Lloyd Newson: Στην αρχή με ρώτησες αν αυτό το κομμάτι ήταν και πολιτικό κομμάτι. Είναι ένα πολύ προσωπικό κομμάτι. Αυτό προσπαθούσα να παρουσιάσω, σαν σύνολο. Είναι μια πολύ προσωπική, πολύ ιδιωτική μελέτη. Άρα δεν προσπαθώ να κάνω μια κοινωνιολογική έκθεση. Και ήξερα ότι αυτήν τη φορά έπρεπε να επικεντρωθώ σε πολλά άτομα, αλλά τελικά έγραψα μόνο για 4-5 άτομα. Αυτό που συνέβη ήταν ότι ο John ήρθε στη συνέντευξη κι ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, είχε πολύ διαταραγμένη παιδική ζωή, τον ανέλαβε η πρόνοια σε ηλικία 10 ετών, έγινε μικροαπατεώνας, αργότερα έγινε ναρκομανής, έβγαινε με πολλές κοπέλες, είχε σύζυγο, είχε ένα παιδί το οποίο δεν έβλεπε για μεγάλο διάστημα, ήταν χωρισμένος με τη μητέρα του παιδιού του, μπλέχτηκε περισσότερο στην εγκληματικότητα, κατέληξε να ξημεροβραδιάζεται για έξι χρόνια σε μια παμπ, έγινε χρήστης ηρωίνης και κρακ κι ύστερα μπήκε στη φυλακή για ένα αρκετά σοβαρό έγκλημα και τον συναντήσαμε όταν... εξέτιε την ποινή του, τη μισή ποινή του στη φυλακή και την άλλη μισή έξω, και τον συναντήσαμε σε χώρους κοινωνικής εργασίας... πέντε βδομάδες μετά την απελευθέρωσή του. Και η ιστορία του ήταν αξιοσημείωτη. Τελικά, το κομμάτι εστιάζει στην ιστορία του αλλά ασχολείται και με τους άλλους τέσσερις άντρες από διαφορετικά περιβάλλοντα και το πως μπήκαν στην ιστορία του.
Dancetheater.gr: Επομένως ποια ήταν η σχέση του με την αγάπη και το σεξ;
Lloyd Newson: Νομίζω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα των δυσκολιών που πέρασε στην παιδική του ηλικία και πιθανώς της έλλειψης αγάπης, την οποία στερήθηκε στην παιδική του ηλικία. Ουσιαστικά ο πατέρας του είχε χτυπήσει τη μητέρα του δύο φορές όταν αυτή ήταν έγκυος, έχασε δύο παιδιά, κακοποίησε τη δίδυμη αδελφή του και όταν η μητέρα του είχε κάνει παιδί και ζήτησε από το σύζυγό της να φύγει από το σπίτι, αυτός μπήκε στο σπίτι και βίασε την μπέιμπι σίτερ ενώ τα παιδιά βρίσκονταν στο σπίτι. Άρα είχε πολύ βίαιο παρελθόν και πιθανώς όχι και πολλή αγάπη. Η μητέρα του μπήκε επίσης για λίγο στη φυλακή για εγκληματικές δραστηριότητες και μικροκλοπές και χρησιμοποιούσε τα παιδιά ως κάλυψη για να μείνει στο κατάστημα και να κλέψει πράγματα προκειμένου να στηρίξει την οικογένεια. Επομένως είναι ένα περίπλοκο σενάριο. Αυτό που θεωρώ ενδιαφέρον για τον John είναι ότι ψάχνει την αγάπη τώρα, αργότερα στη ζωή του. Όπως είπα, είχε πολλές κοπέλες και όπως λέει ο ίδιος, οι περισσότερες είχαν ονόματα που τελείωνα σε «Α» και είχε μια λίστα με ονόματα όπως «Σύλβια», «Λουίζα». Όλες είχαν ονόματα που τελείωναν σε «Α». Και πιστεύω ότι το να προσπαθεί να βρει την αγάπη και ν' αλλάξει τη ζωή του... Όταν μπήκε στη φυλακή έκοψε το κρακ και την ηρωίνη και άρχισε να προσπαθεί ν' αλλάξει τη ζωή του. Και το ερώτημα είναι ότι όταν κάποιος έχει τόσο διαταραγμένη παιδική ηλικία, μπορεί να φτιάξει τη ζωή του, μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή του; Εσύ θα μπορούσες να συστήσεις τον John στους γονείς σου λέγοντας: «Μαμά, μπαμπά, από εδώ ο John. Παρεμπιπτόντως, ήταν ναρκομανής, κλέφτης, εγκληματίας, αλλά τώρα πια έχει αλλάξει.» Εσύ θα το πίστευες, αυτοί θα το πίστευαν; Είναι δυνατόν; Και αυτό είναι το ερώτημα: τι σχέση έχει αυτό με την αγάπη; Εσύ θα μπορούσες να τον αγαπήσεις; Θα ήταν αυτό πρόβλημα; Κι υπάρχει ένα ταξικό θέμα επίσης. Και δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει η έννοια της κοινωνικής τάξης εδώ, στην Ελλάδα. Αποτελεί μεγάλο θέμα;
Dancetheater.gr: Ναι, και βέβαια υπάρχει...
Lloyd Newson: Έχουμε την εργατική τάξη, τη μεσαία τάξη...
Dancetheater.gr: Ναι βέβαια... έχουμε και πολλούς μετανάστες εδώ...
Lloyd Newson: Αυτός προέρχεται από την εργατική τάξη. Το θέμα λοιπόν είναι ότι κάποια στιγμή εκφράζει την επιθυμία να ανήκει στη μεσαία τάξη. Κάτι τέτοιο είναι δυνατόν; Θα τον δεχόταν μια κοπέλα της μεσαίας τάξης;
Dancetheater.gr: Ναι, αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα.
Lloyd Newson: Άρα θα μπορούσε να «εξιλεωθεί»; Κι αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Παραμένει ένας άνθρωπος που ψάχνει κάτι. Κάποιοι άντρες μιλούν για το σεξ και το διαχωρίζουν από την αγάπη. Άρα υποθέτω ότι από κάποια ερωτήματα προκύπτουν κάποια άλλα. Μπορεί κάποιος να έχει μια ευτυχισμένη ερωτική ζωή χωρίς να είναι μονογαμικός; Το κλειδί για μια ευτυχισμένη ερωτική ζωή είναι το να είσαι μονογαμικός; Τι είναι η ζωή κάνοντας σεξ με το ίδιο άτομο για 20, 30, 40, 50 χρόνια; Αυτό είναι το κλειδί; Υπάρχουν πολλά ερωτήματα στα οποία συχνά δεν απαντάμε. Συνήθως δεχόμαστε την παραμυθένια έννοια της αγάπης. Ότι δηλαδή γνωρίζεις κάποιον που μπορεί να σε ικανοποιεί για πάντα. Αλλά αν ήσουν σύντροφός μου και σου έλεγα: «Δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν άλλον», θα εξοργιζόσουν. Διότι θα ήθελες ο πλούτος της επικοινωνίας να έχει κάτι να προσφέρει στη σχέση σου. Είναι το σεξ τόσο διαφορετικό; Κάποιοι θεωρούν πως ναι και κάποιοι θεωρούν πως όχι. Και πιστεύω πως κι αυτό είναι ένα ζήτημα. Κι εσύ τι θα έκανες για την αγάπη; Τι έχεις κάνει για την αγάπη; Όλα όσα έχεις κάνει για την αγάπη βασίζονται στη λογική;
Dancetheater.gr: ... για τη βία;
Lloyd Newson: Μήπως αυτό λέει κάτι για σένα; Για να είμαι ειλικρινής δεν έθιξα αυτό το θέμα... Πώς σου ήρθε το θέμα της βίας;
Dancetheater.gr: Θέλω να πω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα με το οποίο όλοι ασχολούμαστε ...
Lloyd Newson: Όντως; Γιατί εγώ δεν είπα... Δεν έθιξα το θέμα της βίας. Θέλω να πω... Ο πατέρας του ήταν βίαιος, αλλά δεν είπα ότι όλοι οι ερωτευμένοι άντρες είναι απαραίτητα και βίαιοι. Πιστεύεις ότι αυτό ισχύει;
Dancetheater.gr: Όχι, πιστεύω ότι είναι μια βίαιη διαδικασία. Εννοώ ότι είναι μια διαρκής μάχη ανάμεσα στους δύο εαυτούς προκειμένου να αποκτήσει κάποιος την αγάπη και το σεξ.
Lloyd Newson: Πράγματι; Αυτό είναι ενδιαφέρον. Προσωπικά δεν το βλέπω αυτό, αλλά αυτό είναι ενδιαφέρον γι' αυτό το κομμάτι. Ο καθένας από τους πέντε άντρες που μίλησαν στη συνέντευξη, ήταν πέντε άντρες κλειδιά και όλοι είχαν πολύ διαφορετική σχέση με την αγάπη. Και πιστεύω ότι κάποιοι μπορεί να το μοιράζονται αυτό και κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιοι διαχωρίζουν την αγάπη από το σεξ και βλέπουν το σεξ ως τρόπο διαφυγής από τις πιέσεις της ζωής, κάποιες φορές είναι ένας τρόπος να αποφύγουν τις τεράστιες ευθύνες που έχουν στη ζωή τους. Είχα πάρει συνέντευξη από έναν άντρα, ο οποίος ήταν δάσκαλος και ο οποίος έκανε πολύ επικίνδυνο σεξ, επειδή ήθελε να αποδράσει από την τεράστια ευθύνη που είχε ως δάσκαλος σε σχολείο. Και χρησιμοποιούσε επίσης sex apps.
Dancetheater.gr: Ναι, είναι ένας τρόπος διαφυγής...
Lloyd Newson: Και πολλοί άνθρωποι έχουν διαφορετικούς λόγους. Κάποιοι θέλουν να ανήκουν κάπου, κάποιοι θέλουν απλά να νιώθουν ελκυστικοί. Υπάρχουν πολλοί περίπλοκοι λόγοι. Αλλά τελικά, δεν προσπαθώ καν να δώσω μια ευρύτερη έννοια. Αυτή είναι η ιστορία του John και των τεσσάρων άλλων ανδρών που συνδέονται μ' αυτόν. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία για έναν άνθρωπο.
Dancetheater.gr: Πιστεύετε ότι υπάρχουν κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτήν την παράσταση και προηγούμενες δουλειές σας;
Lloyd Newson: Κοινά σημεία... Πιστεύω ότι το καθένα από τα έργα μου είναι... Θέλω να πω ότι είναι ενδιαφέρον, έτσι δεν είναι; Αλλά καμιά φορά... Είμαι ομοφυλόφιλος οπότε αναπόφευκτα κάποια από τα κομμάτια μου ασχολούνται με ομοφυλοφιλικά θέματα και κάποιος που θα ερχόταν σε ακρόαση θα μπορούσε να πει: «Δεν θα ενδιαφερθείς για μένα γιατί δεν είμαι ομοφυλόφιλος». Και η απάντησή μου σε αυτό είναι ότι περισσότερα από τα μισά κομμάτια μου αφορούν την ετεροφυλοφιλία. Και εάν κάποιος θέλει να εστιάσει στο σεξουαλικό μέρος των έργων μου, θα πρέπει να με αντιμετωπίσει με ισότητα και να κάνει κι ο ίδιος έργα για την ομοφυλοφιλία. Τότε, θα εντυπωσιαζόμασταν (με το αποτέλεσμα). Επομένως είμαι συνηθισμένος να έχω συγκεκριμένες προτιμήσεις. Αλλά πιστεύω ότι σε μια κοινωνία... Είναι ενδιαφέρον εδώ... Πρόσφατα ήταν ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι λευκών ή μη, που ξυλοκοπήθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής. Το ξέρατε αυτό;
Dancetheater.gr: Ναι.
Lloyd Newson: Ποια ήταν η απάντηση σ' αυτό; Γιατί ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι που ασχολείται μόνο με τη ζωή του, προκαλεί τόση βία; Θα ήθελα πολύ να το καταλάβω αυτό. Γιατί η αγάπη κάποιου άλλου προκαλεί βία από μια ομάδα άλλων αντρών; Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν ξέρω...
Dancetheater.gr: Στην Ελλάδα εννοείτε...
Lloyd Newson: Συνέβη κι εδώ.
Dancetheater.gr: Ναι, συνέβη κι εδώ... Η πολιτική κατάσταση είναι περίπλοκη και όλος ο συντηρητισμός έχει εξωτερικευθεί. Άρα νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος... Κι έχουν γίνει πολλές επιθέσεις και σε λεσβίες...
Lloyd Newson: Από άντρες;
Dancetheater.gr: Ναι, από άντρες. Σχεδόν πάντα, άντρες είναι αυτοί που φέρονται έτσι.
Lloyd Newson: Άρα ίσως αυτό να λέει κάτι για τους λόγους που οι άντρες θεωρούν τις λεσβίες τόσο αξιοπερίεργες. Γιατί τους αρκεί το να επιτεθούν σε κάποιον;
Dancetheater.gr: Ίσως επειδή δεν μπορούν να τις πηδήξουν.
Lloyd Newson: Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Και στην περίπτωση των δύο ομοφυλόφιλων; Τι συμβαίνει; Επειδή δεν μπορούν να πηδήξουν ούτε τους ομοφυλόφιλους; Περί τίνος πρόκειται; Και αυτό αποτελεί τόσο μεγάλη προσβολή; Μήπως είναι θέμα ανδρισμού; Ίσως και να είναι. Ίσως να υπάρχει πολύς ανδρισμός. Νιώθουν τόση απειλή από δύο ερωτευμένους άντρες. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον θέμα από μόνο του. Γιατί;
Dancetheater.gr: Τέτοια είναι η δομή της κοινωνίας... το να (θεωρείται φυσιολογικό) να είναι κανείς ετεροφυλόφιλος.
Lloyd Newson: Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι ενδιαφέρον που κάνει το έργο να αποτελεί ερώτημα.
Dancetheater.gr: Νιώθουν ότι απειλούνται...
Lloyd Newson: Τα ερωτήματα που θέτει αυτό το έργο. Τι είναι; Δεν θέλω να το πω γιατί... αλλά είναι ενδιαφέρον. Είναι κάτι που... Τους αρέσει να επιτίθενται σε ανθρώπους διαφορετικής σεξουαλικότητας οι οποίοι μπορούν δυνητικά να αγαπήσουν κάποιον άλλον ή να μην είναι διαθέσιμοι για όλους αυτούς τους ετεροφυλόφιλους άντρες. Αυτό μπορεί... Αλλά είναι περίεργο. Μου θυμίζει τον καιρό που παίρναμε συνέντευξη από κάποιους ανθρώπους που ήταν ειλικρινείς απέναντί μας, οι οποίοι πήγαιναν σε πάρκα στο Μάντσεστερ, στη Μεγάλη Βρετανία, για να ξυλοκοπήσουν γκέι άντρες και κάποιος επιτέθηκε σ' έναν άντρα, του έσπασε τη μύτη, τα ζυγωματικά, το σαγόνι και έλαβε ποινή φυλάκισης. Και συγκεκριμένα πήγε στο γκέι χωριό για να επιτεθεί σ' αυτόν τον ομοφυλόφιλο – δεν ήταν η πρώτη φορά – και όταν βγήκε από τη φυλακή, ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι - οι καλύτεροί του φίλοι - τον συνάντησαν σε μία παμπ, κι ο άντρας τον συνάντησε στην τουαλέτα και η κοπέλα ήταν μπροστά και του είπε: «Damon, ξέρουμε ότι είσαι γκέι». Κι αυτός απόρησε. Και του είπαν: «Damon, πάντα ξέραμε ότι είσαι γκέι». Κι άρχισε να ταράζεται και περιέργως είπε: «Οι φίλοι μου μίλησαν γι' αυτό, γιατί... στην τουαλέτα μίλησε στο αγόρι του, το οποίο μίλησε στο αγόρι της. Άρα πάντα το γνώριζαν, αλλά αυτός, προκειμένου να κρύψει την ομοφυλοφιλία του, έπρεπε να επιτίθεται σε γκέι άντρες, διότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτό που ήταν μέσα του. Αυτό είναι προφανές. Ακούμε διάφορα κλισέ σε σχέση μ' αυτό. Όμως συνέβη πράγματι. Συναντήσαμε αυτόν τον άντρα. Αυτό είναι... Δεν είναι ασήμαντο. Γιατί αν κάποιος ο οποίος έχει διαφορετική σεξουαλικότητα ή διαφορετικό χρώμα, σε κάνει να νιώθεις τόσο βίαιος, πόσο θλιβερό είναι αυτό για σένα!
Dancetheater.gr: Πράγματι, είναι. Και τι πιστεύετε για το gaydar και αυτόν τον τρόπο κοινωνικοποίησης μέσω...
Lloyd Newson: Υπάρχουν εκδοχές του gaydar και για ετεροφυλόφιλους. Δεν χρειάζεται να βγεις στο δρόμο για να δεις τις ετεροφυλοφιλικές εκδοχές του. Υπάρχει η kinky opera, από την άλλη, υπάρχει στη Βαρκελώνη ένα θέαμα όπου βλέπεις τα σηκωμένα πόδια μιας γυναίκας και λέγεται "Hole 2". Θέλω να πω ότι...
Dancetheater.gr: Είναι ένας νέος τρόπος κοινωνικοποίησης...
Lloyd Newson: Οι προσωπικές γνωριμίες είναι μαζικές. Το ποσοστό των ετεροφυλόφιλων που κάνουν προσωπικές γνωριμίες μέσω διαδικτύου... Και το στυλ κάποιων από αυτές τις γνωριμίες είναι πολύ παραστατικό. Πιστεύω ότι επικρατεί μια σύγχρονη κουλτούρα όπου οι άνθρωποι βλέπουν το σώμα διαφορετικά και πιθανότατα θα το συζητούσα με τον σύντροφό μου. Είχαμε μια πολύ καλή σεξουαλική ζωή μετά από 19 χρόνια σχέσης αλλά η αναλογία μου είναι ότι μου αρέσει η πίτα με ψαρικά. Τη λατρεύω. Αλλά αν την έτρωγα κάθε βράδυ, θα τη βαριόμουν, δεν θα μου άρεσε πλέον. Θέλω ποικιλία. Κι ένα ζευγάρι φίλων μου που κάνουν ψυχοθεραπεία και το θεωρώ πολύ σημαντικό, είπαν ότι έμαθαν από τον ψυχοθεραπευτή – γιατί ο ένας πίστευε ότι έπρεπε να είναι απόλυτα ρομαντικός και ο άλλος ενδιαφερόταν περισσότερο για ανθρώπους που δεν ήταν διαθέσιμοι γι' αυτόν. Όμως μέσω της ψυχοθεραπείας συνειδητοποίησαν κι οι δύο ότι το σεξ μπορεί να είναι τα πάντα. Μπορεί να είναι παθιασμένο, περιστασιακό, βαρετό, μπορεί να είναι σαν ρουτίνα, μπορεί να είναι απόλυτα συναρπαστικό. Και με το ίδιο άτομο και κυρίως με διαφορετικούς ανθρώπους. Επομένως υπάρχουν πολλές καταστάσεις όπου θα πρέπει ν' αναρωτηθούμε για την έννοια των σεξουαλικών σχέσεων. Και πιστεύω πως τώρα, μέσω του διαδικτύου, με όλα αυτά τα μέσα, έχουμε την επιλογή να κάνουμε κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι αυτό συνέβαινε πάντα σε καταστάσεις όπου διαθέσιμοι ετεροφυλόφιλοι άντρες έκαναν περιστασιακό σεξ. Γυναίκες υπήρχαν πάντα και παντού. Επομένως είναι ενδιαφέρον ότι τώρα οι γυναίκες απoφασίζουν να χρησιμοποιήσουν κι αυτές apps για σεξουαλικές συνευρέσεις. Είναι ενδιαφέρον το ότι γνωρίζω κάποιους ανθρώπους που τρέχουν ένα γκέι σόναρ. Είναι ένα μικρό πράγμα που... Είμαι πολύ προσεκτικός στις γενικεύσεις γιατί γνωρίζω κάποιες γυναίκες, φίλες μου, οι οποίες έχουν υποστεί βία σε περιστασιακό σεξ. Εγώ ήμουν σε μια πραγματικά μονογαμική σχέση. Επομένως δεν θέλω να γενικεύω. Ωστόσο, τα σόναρ πάντα προσπαθούσαν ν' ανοίξουν μια νύχτα αποκλειστικά για γυναίκες, οι οποίες θα ήταν λεσβίες. Κι αυτό δε λειτούργησε. Οπότε τα γκέι σόναρ, φαίνεται ότι ήταν εμπορικά vibes των αντρών που αναζητούσαν άλλους άντρες, όμως αυτό δεν προσπάθησαν να το κάνουν και για τις γυναίκες. Γιατί; Αυτό είναι κάτι ενδιαφέρον.
Dancetheater.gr: Θα μπορούσατε να μου μιλήσετε για τα μέσα που χρησιμοποιείτε, την κίνηση και το κείμενο (τον λόγο); Ποιο από τα δύο πιστεύετε ότι είναι ισχυρότερο για την ανάλυση πολιτικών ζητημάτων; Το κείμενο/ο λόγος ή η κίνηση; Ή ένας συνδυασμός αυτών;
Lloyd Newson: Γιατί δεν δίνεις κίνηση σε αυτές τις ερωτήσεις; Γιατί δεν τις κάνεις να χορεύουν; Αυτή είναι η δική μου ερώτηση. Γιατί;
Dancetheater.gr: Προσπαθώ...
Lloyd Newson: Όχι ακριβώς. Γιατί δεν κάνεις τις ερωτήσεις να χορεύουν;
Dancetheater.gr: Νομίζω το κάνω.
Lloyd Newson: Όχι, δεν το κάνεις. Τις προσπερνάς έτσι. Αυτός είναι ένας πολύ περιορισμένος χορός.
Dancetheater.gr: Αλήθεια; Αλλά παραμένει χορός.
Lloyd Newson: Όχι, δεν μοιάζει και πολύ με χορό. Εάν δεν έλεγες τίποτα και έκανες απλά αυτό..; πόσες πληροφορίες θα μπορούσαμε... ξέρεις... οκ. Επομένως έχεις αποφασίσει ότι οι λέξεις είναι το κυρίαρχο μέσο γιατί οι λέξεις σου... χρησιμοποιείς λέξεις και χρησιμοποιείς και ένα εύρος κινήσεων. Ναι; Συμφωνείς;
Dancetheater.gr: Ναι είναι αλήθεια.
Lloyd Newson: Οπότε έχεις αποφασίσει να χρησιμοποιείς το λόγο μέσω της κίνησης. Ήδη είπες κάτι. Έχεις καμία σχέση με το χορό;
Dancetheater.gr: Χορεύω λίγο αλλά...
Lloyd Newson: Αλλά χωρίς να έχεις εμβαθύνει. Οκ.
Ο χορός είναι ερωτήσεις. Ο χορός είναι αλληλεπίδραση. Επομένως είναι ενδιαφέρον που έχετε επιλέξει τον λόγο/τις λέξεις για τη μεταξύ μας αλληλεπίδραση, για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Οπότε αυτό που θα έλεγα είναι ότι η κίνηση έχει δυνατά σημεία και τρωτά σημεία, η γλώσσα έχει δυνατά σημεία και τρωτά σημεία. Επομένως γιατί ως άνθρωποι, ως χορευτές – ας υποθέσουμε ότι χορεύετε και εσείς- γιατί δεν βγαίνουμε έξω και δεν αποφασίζουμε ότι δεν θα μιλήσουμε ποτέ πια; Γιατί λοιπόν να ανεβαίνουμε στη σκηνή και να μη μιλάει κανείς; Μου φαίνεται παράξενο όταν βλέπω ανθρώπους εκτός σκηνής να μιλούν πάντα, και στα καμαρίνια, και να περνούν καλά, να χρησιμοποιούν λέξεις και την άλλη στιγμή να ανεβαίνουν στη σκηνή και να μη μιλούν. Το βρίσκω παράξενο και νομίζω ότι είναι περιοριστικό ακόμη και για το τι μπορεί να συζητήσει κανείς. Πώς μπορώ να μιλάω για το Ισλάμ ή τον Χριστιανισμό ή τον Ιουδαϊσμό χωρίς να δω τα ιερά κείμενα; Τα ιερά κείμενα δεν αποτελούνται από εικόνες ή κινήσεις, αλλά από λέξεις. Πρέπει να λειτουργήσεις σαν ακαδημαϊκός, να ψάξεις στην πηγή. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κοινωνία που να γνωρίζω που να έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τη γλώσσα και να χρησιμοποιεί μόνο την κίνηση. Ποιοι νόμοι είναι φτιαγμένοι από κίνηση; Το σημαντικότερο σε μια κοινωνία είναι... ξέρεις... (προηγουμένως εξέφρασες) την ανησυχία σου για τη Χρυσή Αυγή. Αυτοί στο τέλος θα καταφέρουν να νομιμοποιηθούν μέσα από τις λέξεις. Και όχι μέσα από κινήσεις. Και αυτό που βρίσκω παράξενο είναι η επίθεση σε εκείνους τους γκέι, εκείνο το γκέι ζευγάρι... τόσο βίαιη. Βλέπεις είναι βία, σωματική βία, (βία) που εκφράζεται σωματικά. Επομένως θα έλεγα ότι θα δημιουργούσα ένα ολιστικό θέατρο και θα χρησιμοποιούσα τα καλύτερα δυνατά μέσα. Αυτό σημαίνει (να χρησιμοποιήσω) ένα τραγούδι, σημαίνει λέξεις, σημαίνει κινήσεις, ένα σύνολο πραγμάτων. Επομένως εδώ μιλάμε για ένα σύνολο, ένα είδος ενδιαφέροντος συνόλου. Γιατί νομίζω ότι αποτελεί μια καλή μεταφορά για τα κεφάλαια της ζωής αυτών των ανδρών που βλέπουμε να επαναλαμβάνονται.
Dancetheater.gr: Φαίνεται να ξέρετε πολλά για τη Χρυσή Αυγή. Θα ήθελα πολύ να..
Lloyd Newson: Δεν ξέρω και πολλά για τη Χρυσή Αυγή. Η παράσταση «Can we talk about this?» ήταν για το Ισλάμ και την ελευθερία του λόγου. Υπήρξαν κάποιοι αριστεροί ακαδημαϊκοί που έγραψαν (για την παράσταση), εγώ δεν το ήξερα γιατί δεν διαβάζω τις κριτικές. Αλλά μετά την παρουσίαση της παράστασης εδώ, ένα χρόνο αργότερα, κάποιος που διευθύνει ένα σημαντικό οργανισμό χορού στο Λονδίνο μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Μόλις επέστρεψα από την Ελλάδα και άκουσα ότι θα κάνεις ένα εργαστήριο για τη νεολαία της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα». Γιατί εγώ, κάποιος που υπερασπίζεται τα δικαιώματα όλων των μειονοτήτων, να διδάξω σε ένα κίνημα που υπερασπίζεται τον Χίτλερ; Γιατί να το κάνω αυτό; Ωστόσο, τότε από το γραφείο μου εξήγησαν ότι γι' αυτό υπήρχαν αρνητικές κριτικές από αριστερούς ακαδημαϊκούς, οι οποίοι ήταν δειλοί. Τόσο δειλοί ώστε δεν έβαλαν το όνομα τους σε αυτές (τις κριτικές). Ως αποτέλεσμα (ειπώθηκε ότι η συμπεριφορά μας είναι) ρατσιστική και κατά των μεταναστών. Δεν είναι. Ένας σημαντικός συνεργάτης μου, κοιμόμουν μαζί του, έχει τέτοιο παρελθόν. Η ομάδα μου είναι στις τελευταίες δύο... όχι σε αυτή (την τελευταία) γιατί είχαμε πρόβλημα να βρούμε ανθρώπους που να μπορούν να χορέψουν για τη συγκεκριμένη παράσταση. Ήμουν ανοιχτός σε όλους, δεν απέκλεισα κανέναν λόγω του χρώματος του δέρματος τους ή την ηλικία ή το σωματότυπο και το πρόβλημα είναι ότι ψάχνουμε ανθρώπους που μπορούν να εκφραστούν καθαρά με το σώμα τους, που μπορούν να χορέψουν... τέλος πάντων, μάθαμε – και υποθέσαμε ότι έτσι ήταν- ότι οι ακαδημαϊκοί το έστειλαν αυτό ένα χρόνο αργότερα μέσω του οργανισμού χορού για να μας εξευτελίσουν. Επομένως θέλω να πω ότι ναι, μισώ την ακροδεξιά αλλά επίσης και την ακροαριστερά. Και οι δύο αποτελούν τις διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Έχουν την ίδια απλουστευμένη ιδεολογία. Η ζωή είναι πολύπλοκη και ελπίζω αυτό το έργο να δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι απαραίτητα άσπρο ή μαύρο. Η ανδρική σεξουαλικότητα δεν είναι απαραίτητα άσπρο ή μαύρο. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και αυτό είναι που μου αρέσει σε αυτό και γι' αυτό παίρνουμε συνεντεύξεις από ανθρώπους. Δεν ακολουθούν τις νόρμες... και είχα την ευκαιρία να μιλήσω σχετικά, με ακαδημαϊκούς. Κάθε φορά που συναντώ έναν ακαδημαϊκό ή και λιγότερες φορές, όταν μιλάμε για την τέχνη, βάζουν τα πάντα σε κουτιά. Αυτό είναι έτσι, αυτό είναι αλλιώς. Και πρόσφατα είχα μια διαφωνία με κάποιον στη Βουδαπέστη και το κοινό... έφτασα στο σημείο να θέλω να πω: «Συμφωνείτε με αυτά που λέει αυτός ο άντρας; Η δουλειά μου σχετίζεται μόνο με το χάος και τη σύγχυση; Ω Θεέ μου, σταματήστε όλους αυτούς τους αηδιαστικούς γενικευμένους όρους». Επομένως αυτό που λέω για τη Χρυσή Αυγή ή την ακροαριστερά είναι ότι θεωρώ αυτούς τους ανθρώπους (που υποστηρίζουν) ακραίες ιδεολογίες πολύ επικίνδυνους. Πραγματικά επικίνδυνους. Και ξέρεις, υπάρχει ένα κίνημα στην Βρετανία, κυρίως στη δεξιά, όπως συμβαίνει με τη Λεπέν στη Γαλλία. Αυτό το κίνημα νομίζω είναι εν μέρει... ο λόγος που αυτό το κίνημα υπάρχει είναι γιατί κάποιοι από την αριστερά, ξέρεις, φιλελεύθερες κυβερνήσεις, έκαναν τα στραβά μάτια. Δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν σύνθετα θέματα, δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν κάποια προβλήματα, ένα βασικό από τα οποία είναι και το Ισλάμ. Και δεν μιλάω για όλους τους Μουσουλμάνους. Αλλά κατά κύριο λόγο είναι το Ισλάμ γιατί φοβούνται ότι θα χαρακτηριστούν ρατσιστές. Αλλά δεν είναι έτσι... Οι φίλοι μου... ο λόγος που κάνω όλα αυτά, που μπορούμε να κάτσουμε σε αυτό το τραπέζι και να κατακρίνουμε τη εκκλησία, την καθολική εκκλησία, την άγνοια... ή την αδιαφορία για την παιδοφιλία των κληρικών και μιλάμε για αυτά... είναι απαίσιο, είναι απαίσιο ότι η καθολική εκκλησία ζητάει από τους άντρες να μείνουν άγαμοι. Αυτό αποτελεί μέρος των προβλημάτων. Και η καταπίεση των γυναικών, λένε ότι μιλάμε, ξέρεις, για τον ακραίο Ιουδαϊσμό, λένε ότι οι Εβραίοι αντιμετώπισαν αυτά τα προβλήματα και την καταπίεση που περιλαμβάνει η θρησκεία. Αλλά όταν φτάνουμε στο θέμα του Ισλάμ δεν μιλάει κανείς. Παιδία τι γίνεται; Ξέρεις... Για κάτσε ένα λεπτό... Γιατί οι μόνες χώρες στον κόσμο που ισχύει η θανατική ποινή για την ομοφυλοφιλία είναι όλες ισλαμικές χώρες; Α, πρέπει να προσέχεις να μην γενικεύεις... αλλά, παιδιά γενικεύουμε για... για το Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό δεν έχετε πρόβλημα αλλά όταν μιλάμε για το Ισλάμ, ξαφνικά, δεν εκφράζετε άποψη. Τι συμβαίνει; Δεν μιλάμε για το χρώμα του δέρματος των ανθρώπων, μιλάμε για ορισμένα πιστεύω που είναι ελεύθερα όπως κάθε άλλη πίστη. Δεν είναι κάτι θεμελιώδες όπως το χρώμα του δέρματος ή το φύλο. Μιλάμε για γενικευμένες ιδεολογίες που καταπιέζουν τις γυναίκες παγκοσμίως. 20 από τις 25 χειρότερες χώρες στον κόσμο όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών είναι ισλαμικές χώρες. Εάν βρίσκεσαι στο Ιράν, μπορεί να ξυλοκοπηθείς εάν δεν καλύπτεις τα μαλλιά σου, εάν δεν είσαι συντηρητικά ντυμένη. Όλες οι γυναίκες υποχρεούνται να καλύπτουν το κεφάλι τους.
Εν τέλει πιστεύω ότι εκεί αναπτύσσονται οι ακροδεξιές οργανώσεις. Επίσης έχετε τεράστιο πρόβλημα με το φορολογικό σύστημα και τη διαφθορά. Οπότε καταλαβαίνετε γιατί οι άνθρωποι αγανακτούν και θέλουν να έρθει μια δύναμη και να διώξει τα οικονομικά τους προβλήματα. Οπότε καταλαβαίνετε γιατί βρέθηκε εύφορο έδαφος. Εξαιτίας των πολιτικών απέφυγαν να αντιμετωπίσουν πραγματικά τα προβλήματα που προέκυπταν. Οπότε καταλαβαίνω τι ακολουθεί. Αλλά πού είναι οι ηγέτες των πιο λογικών πολιτικών κομμάτων όπως των μη εξτρεμιστικών-μετριοπαθών κομμάτων που μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση; Και για να διαχειριστεί κανείς αυτή την κατάσταση πρέπει να είναι λογικός. Και δεν είμαι σίγουρος ότι γίνονται τέτοια θαύματα ή ότι υπάρχουν παραδείγματα εξαίρετων ανθρώπων. Αλλά από όσα ακούω δεν υπάρχουν και πολλοί. Πραγματικά δεν το γνωρίζω και θέλω να σας ρωτήσω: έχετε σκεφτεί μια γυναίκα πρωθυπουργό;
Dancetheater.gr: Το ελπίζουμε! Δεν είμαστε τόσο ανοιχτόμυαλοι στην Ελλάδα, αυτή είναι η αλήθεια.
Lloyd Newson: Θα συμφωνήσω.
Dancetheater.gr: Φαινομενικά είμαστε, μοιάζουμε σαν να είμαστε αλλά δεν ισχύει. Και τώρα συμβαίνουν και πολλά, όπως ο συντηρητισμός που προσποιούμαστε ότι δεν έχουμε..
Lloyd Newson: Ναι, ναι. Γιατί νομίζετε ότι η χώρα σας, οι συμπολίτες σας δεν είναι ανοιχτόμυαλοι; Γιατί;
Dancetheater.gr: Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στα 400 χρόνια τουρκικής κατοχής. Ίσως αυτή να είναι η απάντηση.
Lloyd Newson: Η τουρκική κατοχή..
Dancetheater.gr: Ίσως αυτή να είναι η απάντηση γιατί η περίοδος εκείνη μας πήγε πίσω... πολύ πίσω.
Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός. Από το πώς μεγαλώνει κανείς μέσα στην ελληνική οικογένεια. Εννοώ τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε την έννοια του φύλου μέσα στην οικογένεια. Επικρατούν στερεότυπα και πραγματικά νομίζω ότι στη δεκαετία του 90 ήμασταν πιο κοντά στην ευρωπαϊκή νοοτροπία. Τότε όλα καλύφθηκαν. Και ξαφνικά με την κρίση όλα εμφανίστηκαν ξανά. Κάπως έτσι έγινε...
Lloyd Newson: Πρέπει να σταματήσει αυτό...
Dancetheater.gr: Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι ακόμη;
Lloyd Newson: Όχι, όχι...
Dancetheater.gr: Λοιπόν σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας. Συγγνώμη που δεν χορέψαμε...
Lloyd Newson: ...Νομίζω ότι όλα ήταν εντάξει..
copyright® (2014): Dancetheater.gr
Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση χωρίς την σαφή αναφορά της πηγής: Dancetheater.gr ®