Συνέντευξη στον Σπύρο Κακουριώτη

* Πριν μιλήσουμε για την παράσταση «Ανοιχτά Σύνορα», θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης.

Η Σχολή ιδρύθηκε από την Κούλα Πράτσικα, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, το 1934. Στεγάστηκε σε ένα σπίτι στον Λυκαβηττό, που το έλεγαν το «άσπρο σχολείο». Τότε ήταν ένας ναός του χορού, συγκέντρωνε όλη την πνευματική ελίτ της εποχής. Στη σημερινή της έδρα, επί της οδού Ομήρου, ξεκίνησε ως σχολή ρυθμικής γυμναστικής. Το 1975, όταν πια η Κούλα Πράτσικα ήταν σε μεγάλη ηλικία, δώρισε τη σχολή στο κράτος και από τότε ονομάζεται Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Από τις τάξεις της προέρχονται όλοι οι επαγγελματίες που στελεχώνουν τον σύγχρονο χορό στη χώρα μας.

* Εσείς πότε αναλάβατε τη διεύθυνσή της;

Το 1999, όταν η σχολή ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ανέλαβα γιατί πίστευα ότι μπορούσα να τα αλλάξω όλα! Πραγματικά, έκανα πλήρη ανανέωση του εκπαιδευτικού προγράμματος και του διδακτικού προσωπικού, βελτίωσα την υλικοτεχνική υποδομή και δημιούργησα μια μοναδική στην Ελλάδα βιβλιοθήκη για τον χορό, με 6.500 τόμους, για την οποία είμαι πολύ περήφανη. Στις σπουδές ακολουθούμε το πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και του Laban Center, ενώ έχουμε και τμήμα χορογραφίας, στο οποίο συνεργαζόμαστε με την Αθηνά Βάχλα.

* Ποιο είναι το επίπεδο των σπουδών στην ΚΣΟΤ;

Το γεγονός ότι στη σχολή δεν υπάρχουν δίδακτρα μας επιτρέπει να κάνουμε αυστηρή επιλογή των σπουδαστών. Φέτος είχαμε 360 υποψηφίους για 20 θέσεις. Οι υποψήφιοι παρακολουθούν ένα δεκαήμερο πρόγραμμα μαθημάτων, μετά το τέλος του οποίου γίνεται μια πρώτη επιλογή. Στη συνέχεια ακολουθεί άλλο ένα δεκαήμερο, οπότε γίνεται και η τελική επιλογή. Έχουμε έτοιμο μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην performance και στη χορογραφία, όμως παραμένει σε εκκρεμότητα, λόγω των συχνών αλλαγών υπουργών. Αυτή τη στιγμή η σχολή είναι Ανωτέρα, όμως τους απόφοιτούς μας τους απορροφούν οι μεγαλύτερες ομάδες χορού του κόσμου. Οι ξένοι χορογράφοι, με τους οποίους συνεργαζόμαστε και μας επισκέπτονται, στη συνέχεια δίνουν δουλειά και στους χορευτές μας.

* Πόσο επηρεάστηκε η ΚΣΟΤ από την οικονομική κρίση;

Η Σχολή αυτή τη στιγμή είναι σε πάρα πολύ δυσάρεστη θέση από οικονομική άποψη: ο προϋπολογισμός της έχει μειωθεί κατά 75%. Για 300 σπουδαστές είχαμε 31 καθηγητές και 8 μουσικούς και σήμερα μας τους έχουν μειώσει στους 11! Προσπαθούμε, με το μειωμένο προσωπικό και τους σπουδαστές τον ένα πάνω στον άλλο, να βγάλουμε την ύλη. Είναι τεράστιο άγχος για μας, αλλά και η συμπεριφορά απέναντί μας είναι απαράδεκτη. Το ευχάριστο είναι πως, παρά την τρομακτική κρίση, τα μαθήματα δεν σταμάτησαν ούτε μία ημέρα. Πηγαίναμε στις διαμαρτυρίες μαζί με τους σπουδαστές και μετά γυρνούσαμε και κάναμε μαθήματα.

* Η Hellenic Dance Company προέκυψε μέσα από την ΚΣΟΤ;

Οι σπουδές στη σχολή είναι πλήρεις. Όμως το ερώτημα που μας απασχολούσε ήταν: Τι θα κάνουν οι σπουδαστές μετά; Η εκπαίδευση πρέπει να απολήγει σε ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Γι' αυτό το 2000 ίδρυσα την Hellenic Dance Company. Χάρη στις επαφές που είχα αποκτήσει από την παραμονή μου στο εξωτερικό, με τη σχολή της Μάρθα Γκράχαμ, το London Contemporary Dance Theater κ.ά., δάσκαλοι ή παλιοί συμφοιτητές μου ήρθαν στην ΚΣΟΤ, έκαναν οντισιόν και μας έδωσαν κομμάτια από το ρεπερτόριό τους. Σταδιακά ήρθαν πάρα πολλοί χορογράφοι και χορευτές, σήμερα διάσημοι, όπως ο Wim Vandekeybus, ο Hofesh Shechter κ.ά. και έκαναν εδώ το ντεμπούτο τους. Από το 2000 δεν σταματήσαμε τις παραστάσεις, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε διαρκώς.

* Παρατήρησα ότι η είσοδος στις παραστάσεις που θα παρουσιάσετε στο Μέγαρο Μουσικής είναι ελεύθερη...

Πάντα οι παραστάσεις μας θέλω να είναι δωρεάν για όλους τους ανθρώπους. Γι' αυτό ζήτησα να ενταχθούμε σε ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ, ώστε να κάνουμε παραστάσεις στους δήμους της Αττικής. Αφού μας το έδωσαν, μετά το αναίρεσαν τρεις φορές! Επειδή λοιπόν είχα πιστέψει ότι θα πάρουμε το πρόγραμμα, γι' αυτό οι παραστάσεις είναι δωρεάν. Απ' ό,τι μαθαίνω, το πρόβλημα θα διευθετηθεί σε κανένα δίμηνο...

* Ποιο πρόγραμμα θα παρουσιάσετε στο Μέγαρο Μουσικής;

Η παράσταση ονομάζεται «Ανοιχτά Σύνορα». Αποτελείται από δημιουργίες τεσσάρων πολύ σημαντικών δημιουργών. Το πρώτο είναι το Panorama της Μάρθα Γκράχαμ, ένα έργο διαμαρτυρίας εναντίον του φασισμού, του 1935. Το είχε δημιουργήσει μετά το κραχ και παρουσιάζει 37 γυναίκες επί σκηνής, φορώντας κόκκινα ρούχα, να λένε: «Θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος». Το παρουσιάσαμε τον προηγούμενο Μάρτιο στη Νέα Υόρκη και πήραμε εξαιρετικές κριτικές και το καλοκαίρι στο Ηρώδειο. Όλες οι χορογραφίες της παράστασης συνομιλούν με τον σφυγμό της εποχής μας, όμως αυτό το κομμάτι, αν και παλιό, προηγείται γιατί είναι, πραγματικά, μια διαμαρτυρία.

Το βαλς του Ραβέλ που χορογραφεί ο Pascal Riout, ένα βραβευμένο έργο, ξεκινά όμορφα, όμως κορυφώνεται αναπάντεχα, δείχνοντας την αποσάθρωση της κοινωνίας, φτάνοντας στο σκοτάδι. Ο Tono Lackhy είναι ένας νέος ταλαντούχος και ανερχόμενος δημιουργός, ο οποίος αποτυπώνει τον σφυγμό της εποχής με παλμό, χιούμορ και έντονα θεατρικά στοιχεία. Πρόκειται για μια κωμικοτραγική πρωτότυπη χορογραφία, που την ονομάζει «Όχι άλλα παραμύθια» και ήθελε να τον αφιερώσει στους Έλληνες στον καιρό της κρίσης.

Τέλος, στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται ένα πρόσφατο έργο του Akram Khan, που είναι ένας αναγνωρισμένος χορογράφος της γενιάς του. Ο ίδιος λέει γι' αυτό: «Όλο και περισσότερο, κατευθύνομαι απρόθυμα προς ένα ισχυρό οριζόντιο ρεύμα, το οποίο είναι ένα μέρος όπου ο χρόνος κινείται σε τόσο υψηλή ταχύτητα, ώστε και η αναπνοή μας ακόμη πρέπει να επιταχυνθεί προκειμένου ως ανθρώπινα όντα να επιβιώσουμε», εννοώντας την τεχνολογία, της οποίας είμαστε δέσμιοι πλέον. Δεν υπάρχει μια στιγμή που να σταματήσουμε και να σκεφτούμε ποιοι είμαστε. Σε έναν κόσμο που τρέχει τόσο γρήγορα, ο Καν είναι διατεθειμένος να κινηθεί αντίθετα προς το ρεύμα. Με αυτόν τον προβληματισμό ολοκληρώνεται η βραδιά. Είναι ένας προβληματισμός που με αγγίζει βαθιά.

Πηγή: Κυριακάτικη Αυγή (Κακουριώτης Σπύρος)