|
Συνέντευξη στην Νίτσα Παύλου (Λεμεσόραμα)
Η Λία Χαράκη είχε την ευκαιρία να διδαχθεί τα πρώτα της βήματα στο χορό από τη γνωστή δασκάλα χορού, Ναδίνα Λοϊζίδου. Αυτή ήταν το πρόσωπο που την ενέπνευσε και αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χορό.
 Σπουδάζει στην Αγγλία και ακολούθως εργάζεται για κάποια χρόνια στην Αθήνα ως επαγγελματίας χορεύτρια. Ένας τραυματισμός την οδηγεί πίσω στην Κύπρο, αλλά ταυτόχρονα της δίνει την ευκαιρία να χορογραφεί.
Αρχίζει να εμπλέκεται πλέον στα δρώμενα του τόπου και δημιουργεί τη δική της ομάδα, με την ονομασία «Πέλμα». Τα τελευταία χρόνια μαζί με κάποιες άλλες ομάδες έχουν δημιουργήσει τη Στέγη Σύγχρονου Χορού Λεμεσού, η οποία δίνει την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με το χορό και η δουλειά τους να γίνει γνωστή και εκτός Κύπρου.
«Ο χορός είναι ο δρόμος που βρήκε το πνεύμα μου για να εκφράζεται», μας εξομολογείται η Λία, για να προσθέσει ότι την ενδιαφέρει να«εξερευνά τα όρια». Εκτός από το να ετοιμάζει συνεχώς νέες δουλειές και να είναι λέκτορας στο πρόγραμμα χορού του πανεπιστημίου Λευκωσίας, η Λία είναι και μητέρα δύο μικρών παιδιών, κάτι το οποίο απολαμβάνει και το χαίρεται κάθε λεπτό.
Αφού τα πήγαινες τόσο καλά στην Αθήνα, γιατί επέστρεψες στην Κύπρο;
Είχα ένα σοβαρό τραυματισμό που ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί, γιατί τότε μου δόθηκε η ευκαιρία να σταματήσω για λίγο και να αναλογιστώ αν όντως θέλω να επανέλθω στο χορό ή όχι και να μην παίρνω τα πράγματα ως δεδομένα. Συνειδητά, λοιπόν, αποφάσισα ότι ήθελα να δοκιμάσω να χορογραφίσω. Ήταν σημαντικό για μένα, επίσης, μετά από δέκα χρόνια να ζήσω στον ίδιο τόπο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και να ζήσω ξανά κοντά στη θάλασσα, όπως παλιά.
Είναι περίεργο το ότι αν μεγάλωσες δίπλα στη θάλασσα, μετά πραγματικά σου λείπει αν δεν την έχεις. Ήξερα λοιπόν τι θα έβρισκα και τι δεν θα έβρισκα στην Κύπρο και γι’ αυτό άρχισα να δημιουργώ, μαζί με άλλους, δομές και συνθήκες που κάποτε ήλπιζα να με βοηθούσαν να λειτουργώ ως καλλιτέχνης του χορού. Ακόμη παλεύουμε για την αναγνώριση του επαγγέλματός μας, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνουμε όσα χτίσαμε.
Με τι καταπιάνεσαι στις πρώτες σου δουλειές;
Τα πράγματα προέκυψαν το ένα μετά το άλλο. Σχεδόν αμέσως δημιούργησα τη δική μου ομάδα με την ονομασία «Πέλμα», όπου για τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της στέγασε εμένα αλλά και έναν πολύ καλό μου φίλο και συνεργάτη, τον εικαστικό Χριστόδουλο
Παναγιώτου.
Μετά ο Χριστόδουλος ακολούθησε τον εικαστικό δρόμο με μεγάλη επιτυχία, κυρίως στην Ευρώπη. Το πρώτο μας έργο με τίτλο «Evergreen», παρουσιάστηκε στην Πλατφόρμα Χορού αποσπώντας το πρώτο βραβείο, αλλά και σε περιοδείες σε φεστιβάλ σε 7 Ευρωπαϊκές χώρες.
Το σόλο ήταν βασισμένο πάνω στην ιδέα του ότι καταλήγουμε να φέρνουμε τη φύση στο σπίτι μας παρά να ζούμε εμείς στη φύση, όπως θα ήταν φυσικό. Δημιουργούμε δηλαδή δάση-bibelot. Τολμώ να πω ότι το «Evergreen» άνοιξε το δρόμο για ειδικούς του χορού από Ευρώπη να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στον κυπριακό χορό, ειδικά στη Λεμεσό.
Έτσι, άλλωστε, προέκυψαν οι προσκλήσεις στα Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ αλλά και οι συνεργασίες της ομάδας με τα δίκτυα Aerowaves Λονδίνο και Danceweb Europe στη Βιέννη, για προώθηση της κυπριακής δημιουργίας στην Ευρώπη.
Κάποιοι χαρακτηρίζουν τις δουλειές σου τολμηρές. Αυτός είναι ο στόχος σου; Να συζητείσαι στο χώρο;
Όταν δημιουργώ, δεν σκέφτομαι πώς φαίνεται το υλικό και δεν έχω το κοινό καθόλου στο μυαλό μου. Απλώς βρίσκω ενδιαφέρον να εξερευνώ τα όρια. Και κάθε φορά που τα όρια γίνονται γνωστά, μετά έχω την ανάγκη να τα ξεπεράσω.
Και αυτό γιατί νιώθω ότι είναι μια οργανική εξέλιξη για μένα. Αν μείνω στα ίδια, νιώθω ότι δεν με ενδιαφέρει. Σίγουρα δεν φτιάχνω τέχνη για να συζητούμαι στο χώρο, αν και δεν θα ήταν άσχημη ιδέα σαν project από μόνο του. Πολλές παραστάσεις της ομάδας σου παρουσιάστηκαν τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό.
Πώς αξιολογείς την πορεία της ομάδας .pelma.lia haraki.;
Μετά από εννέα χρόνια, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεχόμαστε πολύ σημαντικές προτάσεις και προσκλήσεις, κυρίως από το εξωτερικό. Το είδος των προτάσεων μας καθιστά αυτή τη στιγμή μια από τις πιο αξιόλογες ομάδες χορού της Ευρώπης. Είμαστε περήφανοι και απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή.
Το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει όλους στην ομάδα είναι η πολύ σκληρή δουλειά επί καθημερινής βάσης, το «θέλω και αγαπώ» ως κίνητρο για τη δουλειά και οι ανθρώπινες σχέσεις βασισμένες στο σεβασμό. Επίσης, το να έχουμε βάση τη Λεμεσό της Κύπρου είναι ότι καλύτερο για τη δημιουργική διαδικασία. Φέτος θα παρουσιαστούμε Βιέννη, Βρυξέλλες, Καλαμάτα, Ολλανδία, Δουβλίνο.
Ποιες δουλειές σου ξεχωρίζεις;
Πάντα θα ξεχωρίζω την πρώτη μου δουλειά, το «Evergreen». Ήταν η δουλειά που με έκανε να καταλάβω ότι το να χορογραφώ μου βγάζει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Αγαπώ όλα τα έργα, χωρίς να σημαίνει ότι όλα ήταν καλά. Επίσης, το έργο «IntuΝition» που φτιάχνουμε τώρα, είναι μια διαδικασία που ανατρέπει όλα όσα νόμιζα ότι ήταν χορογραφία μέχρι τώρα, επομένως νομίζω ότι ζω μια μεγάλη ανατρεπτική στιγμή για μένα και πραγματικά την απολαμβάνω.
Σήμερα τι ετοιμάζεις;
Αυτό το μήνα είμαστε καλεσμένοι στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, όπου θα παρουσιάσουμε το έργο «Tune In». Πρόκειται για ένα σόλο που έκανα για τον εαυτό μου μετά από 7 χρόνια που είχα να χορέψω σόλο, μαζί με την Εύη Χαράκη Μαχαιρά (μέντορα) και τον Παντελή Διαμαντίδη (sound designer). Επίσης θα διδάξω στη Βιέννη, στο φεστιβάλ Impuls Tanz, σε νέους χορογράφους την πρακτική Standup PerformDance που αναπτύξαμε με την ομάδα, ενώ παράλληλα εργάζομαι μαζί με τους χορευτές μου για τη νέα μας δουλειά που θα παρουσιάσουμε τον Οκτώβριο. Η Λεμεσός πάντα είχε τα πρωτεία στο χορό με πολλές σχολές χορού.
Που νομίζεις ότι οφείλεται αυτό;
Καρναβάλι και όχι μόνο. Εγώ πιστεύω πολύ στους ανθρώπους. Βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι που είχαν αυτό το πάθος και ξεκίνησαν να ασχολούνται με το χορό. Το πάθος είναι κολλητικό και άρα μεταδόθηκε! Επίσης, είμαστε Λεμεσιανοί και ο Λεμεσιανός είναι χορευτικό είδος ανθρώπου. Είμαστε άτομα που ξέρουμε να γλεντούμε χωρίς ενοχές και ευτυχώς εντάσσουμε το γλέντι στην καθημερινότητά μας.
Η Λεμεσός είναι η πόλη του χορού χωρίς καμία σύγκριση και επίσης είναι η πόλη όπου ο σύγχρονος χορός αναπτύχθηκε με μεγάλη ταχύτητα τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την ίδρυση της Στέγης Σύγχρονου Χορού το 2007.
Ο Λεμεσιανός είναι χορευτικό είδος ανθρώπου
Μίλησέ μας λίγο για το έργο που επιτελείται στη Στέγη…
Η Στέγη δημιουργήθηκε από πέντε ομάδες σύγχρονου επαγγελματικού χορού, που συμφώνησαν ότι πρέπει ναυπάρξει ένας κοινός χώρος για να μπορέσει η δουλειά τους να εξελιχθεί. Τελικά, όμως, η Στέγη Χορού ξέφυγε από τις πέντε ομάδες και έγινε μια Παγκύπρια Στέγη, της οποίας η δουλειά είναι να υποστηρίζει τον επαγγελματικό σύγχρονο χορό γενικότερα με προγράμματα και δραστηριότητες.
Μέσω της Στέγης καταφέραμε ως καλλιτέχνες και ενταχθήκαμε σε διάφορα σημαντικά ευρωπαϊκά προγράμματα. Αν κάποιος χορογράφος κάνει μια δουλειά στην Κύπρο, σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητη αν είναι καλή. Η δουλειά της Στέγης είναι να εντοπίζει το ταλέντο και να το βοηθά να εξελιχθεί μέσα από τους συνεργάτες της στην Ευρώπη και από πολλά άλλα προγράμματα.
Σκέφτηκες κάποια στιγμή να δημιουργήσεις τη δική σου σχολή;
Ποτέ αν και λατρεύω τη διδασκαλία! Ωστόσο, είμαι λέκτορας στο πρόγραμμα χορού του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Τι θα ήθελες να δεις στη Λεμεσό;
Θα ήθελα να δω πεζοδρόμια στα οποία θα μπορώ να κυκλοφορώ με τα μωρά μου και το καροτσάκι τους, χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω. Θα ήθελα επίσης να δω πιο πολλούς ποδηλατόδρομους. Το ιδανικό για μένα θα ήταν το κέντρο της πόλης χωρίς αυτοκίνητα, δηλαδή πεζόδρομος.
Πόσο δύσκολη είναι η ζωή σου με τόσα πράγματα που κάνεις, έχοντας και δύο παιδιά;
Είμαι συνεχώς ευγνώμων για το πόσο υπέροχη είναι η ζωή μου. Δεν παραπονιέμαι kαθόλου. Κάθε μέρα ξυπνώ και λέω «ευχαριστώ». Λέω ευχαριστώ γιατί είμαι από τα πολύ λίγα άτομα στην κοινωνία μας που λατρεύω τη δουλειά μου. Λέω ευχαριστώ που έγινα μάμα και που ζω μέσα στην αγάπη. Λέω επίσης ευχαριστώ που αλλάζει η εποχή μας και αναπροσδιορίζονται οι αξίες επιτέλους.
Θα ήθελες τα παιδιά σου να ασχοληθούν με το χορό;
Δεν με απασχόλησε ποτέ. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να τους δώσω αρκετές ευκαιρίες για να πειραματιστούν και να βρουν τι είναι αυτό που αγαπούν. Επίσης, εμπιστεύομαι το κάθε μωρό ότι θα βρει το δρόμο του όταν είναι να τον βρει.
Τι είναι για σένα τελικά ο χορός;
Χορός είναι να χορεύεις τις Κυριακές στο Guaba, χορός είναι να χορεύεις σόλο στο Ριάλτο στην Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού, χορός είναι ο κτύπος της καρδιάς μας, αλλά χορός είναι και να χορεύεις με την κόρη σου, «Το σκουλουκούιν», στο σαλόνι του σπιτιού σου. Για μένα ο χορός δεν χαρακτηρίζεται από το «πρέπει» αλλά από το «είμαι». Ο χορός είναι ο δρόμος που βρήκε το πνεύμα μου για να εκφράζεται.
Υπάρχει μια δουλειά στο μυαλό σου που θα ήθελες να κάνεις πάρα πολύ;
Ναι, το έργο «Again» που ήταν παραγωγή της Πολωνίας στα πλαίσια της προεδρίας της στην Ε.Ε. Θα ήθελα πολύ να το παρουσιάσω στην Κύπρο, γιατί όταν το δείξαμε εκεί είχε πραγματικά μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση από το κοινό. Έκανα αίτηση στα «Κύπρια» αλλά δεν πέρασε.
Το χειμώνα τι θα κάνεις;
Πρόβες, παραστάσεις, περιοδείες, πανεπιστήμιο, οικογένεια.
|
