Η ομάδα "Κι όμως κινείται" μιλά στο Dancetheater.gr για την νέα της παραγωγή «Το σωματίδιο τού Θεού»
→ Φωτογραφία: Δανάη Πάνου (Dancetheater.gr)
Η παράσταση είναι ταυτόχρονα μία διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Δ. Αποστολάκη, ο οποίος έχει υπάρξει στο CERN, ως ερευνητής, υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.
Στόχος της ομάδας είναι η διήγηση αυτού του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος, στη σημερινή του μορφή, έτσι όπως μας το διηγείται η επιστήμη της φυσικής με αυτούς τους παράξενους όρους, όπως η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο μοντέλο, την υπερσυμμετρία, τα μποζόνια και τα φερμιόνια, την αντιύλη, την ενοποίηση των δυνάμεων, τη σκοτεινή ενέργεια και ύλη, τις μαύρες τρύπες.....
Περί σώματος
Τα ανθρώπινο σώμα αποτελείται από τα συστατικά του σύμπαντος! Μπορεί να απαντήσει με την κίνησή του (το σώμα), στα ερωτήματα που το κεφάλι θέτει όταν κοιτάζει τον γαλαξία την νύχτα?
Bλέπουμε έναν ανθρωπο να χορεύει (η φόρμα του χορού είναι συνήθως ορισμένη ή οχι τόσο).Μέσα σε αυτή τη διαδικασία στροβιλίζονται οι έννοιες , αρχή , τέλος, άγνωστο, απεραντοσύνη, μυστήριο, θέληση, δημιουργία, φόβος, δέος…. Δε χρειάζεται να τις αναπαραστήσει, βρίσκονται στο φαντασιακό του, άρα στα σχήματα του σώματος, στις εντάσεις,τις ποιότητες του ,στο βλέμμα του,στην παύση,την επιμονή του, στην τόλμη του, την ανάσα, την αντοχή του, στο πως αφήνεται ή αντιστέκεται στη μουσική,σ την απεύθυνση του, τη σχέση του με τους άλλους, με το χώρο, στον τρόπο που πατάει, που τρέμει, που αγγίζει, που μορφάζει. Βλέποντας ένα σώμα να κινείται, βλέπουμε και τα ερωτήματα που θέτει το κεφάλι όταν κοιτάζει τον γαλαξία τη νύχτα, βλέπουμε και τον ίδιο τον γαλαξία που αυτοπαρατηρείται μέσα από ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο κεφαλάκι που τον κοιτάζει τη νύχτα.
Σουγιουλτζή Χριστίνα
Περί Θεού
Τα θέματα των έργων σας είναι βαθειά υπαρξιακά. Σε μια προσπάθεια αναζήτησης και προσέγγισης του "Θεού". Ποια η γνώμη σας για τις θρησκείες που δείχνουν να θέλουν να τον εκπροσωπούν?
Ο Θεός σαν Υπέρτατος Λόγος αποτελεί πεδίο και πορεία αναζήτησης για όλους τους αληθινούς καλλιτέχνες και επιστήμονες, σε όλες τις εποχές. Τα θρησκευτικά συστήματα εξουσίας (που προϋπάρχουν των κοσμικών) αποπροσανατολίζουν την αναζήτηση αυτή δια μέσου της δογματικής προσύλωσης και της ιεραρχικής δομής τους. Αν όμως αγνοήσει κανείς αυτή τη θεμελιακή αντίφαση, μπορεί να αποθησαυρίσει από αυτά τα συστήματα: 1. την αρχετυπική μυθολογική πλοκή, 2. την πανάρχαια μουσική αφήγηση, 3. το χρονικό κυματισμό της λατρείας, κοινό σε όλες τις θρησκείες και εναρμονισμένο με τους φυσικούς κύκλους της γέννησης και της φθοράς.
Αποστολάκης Δημήτρης.
Περί τέχνης
Εάν πάρουμε απάντηση από την επιστήμη στα ερωτήματα "ποιοι είμαστε" και "που πάμε." τότε θα χρειάζεται η τέχνη?
Το που είμαστε και που πάμε δε μπορεί να απαντηθεί ποτέ, μπορεί να απαντιέται πάντα.
Αποστολάκης Δημήτρης
Eχω δυσκολευτεί με αυτή την ερώτηση. Δεν ξέρω κατ αρχάς να πώ στον εαυτό μου τι είναι τέχνη και σε ποιούς και αν χρειάζεται. Οι ορισμοί εχουν ένα βαρύ καρμικό φορτίο και τους αποφεύγω.πιστεύω ότι οι καταστάσεις μας αποκαλύπτονται και μάλλον μας οδηγούν και μας ορίζουν αυτές. Ο Δημήτρης με την ιδιότητα του φυσικού, μας έφερε μπροστά σε μια σχεδόν μαγική αφήγηση του κόσμου: Σωματίδια κύματα, που υπάρχουν και δεν υπάρχουν, χωροχρόνοι σεντόνια, αντιύλη, απέραντο διάστημα που κρύβει σκοτεινές δυνάμεις και πάνω από όλα τη συγκινητική προσπάθεια γενεών να καταλάβουν κάτι για το υπαρξιακό δράμα και να τοποθετηθούν κάπου σε όλο αυτό το γιγάντιο στερέωμα. Αυτή η αφήγηση, μας ρούφηξε στο σύμπαν της και γέννησε ένα καινούριο παρόν, τον κόσμο της παράστασης, τον οποίο υπηρετεί ο καθένας από μας με τη δύναμη, τη θέληση, την όρεξή του, τη φαντασία του, το λίγο και το πολύ του. Όλη αυτή η ιδιότυπη κατασκευή θα φιλοξενήσει τους προσκεκλημένους της, θα αλληλεπιδράσει, αφου αλλάζει από τη ματιά ενός και μόνο ανθρώπου, (όπως μας λέει η φυσική μόνο όταν υπάρξει παρατηρητής αποκτά υπόσταση το παρατηρούμενο) και θα διαγράψει μια εφήμερη αλλά και μοναδική τροχιά στην απεραντοσύνη των γεγονότων. Κάπου μέσα σε αυτή τη διαδικασία για μένα επιπλέουν μαζί οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις, οι ορισμοί, η επιστημονική αλήθεια, η προσωπική τέχνη του καθενός, η ανάγκη του δημιουργείν και του μοιράζεσθαι.
Σουγιουλτζή Χριστίνα
Περί χορού
Παρατηρώντας λοιπόν τις θεματικές των έργων σας και γνωρίζοντας σας προσωπικά η ερώτηση είναι: Για πού το βάλατε?
Ισως από τις μεγαλύτερες επιθυμίες: να γνωρίζουμε τα μέλλει γεννέσθαι.. ευτυχώς το παρόν είναι πάντα τόσο καινούριο και απαιτητικό που σε κάνει να ξεχνάς την αλαζονία της πρόβλεψης. Δηλαδή πηγαίνουμε με μόνη πυξίδα την ανάγκη του και την επιθυμία που υπάρχει σήμερα κι όπου μας βγάλει. Η αλήθεια είναι οτι μετά τα αποκαλυπτήρια της “κρίσης”, εμφανίζεται μια εφιαλτική πραγματικότητα, που σε κάνει να εύχεσαι να σε απαγάγουν εξωγήϊνοι.
Αν δε συμβεί αυτό και μας εγκαταλείψουν στην ελλάδα των συνταματαρχών (προσγειωθήκαμε ξαφνικά στο 70) και στον πλανήτη που οι μισοί πεθαίνουν από πείνα και οι άλλοι μισοί από κατάθλιψη, τότε εναποθέτουμε και πάλι τις ελπίδες μας στη φυσική που λέει: Τι άλλο υπάρχει μπροστά, πίσω , γύρω και παντού, εκτός απ το άγνωστο? εμείς ισορροπούμε και παράλληλα υφαίνουμε, μια από τις άπειρες κλωστές–νήματα, σε ένα γιγάντιο, αόρατο στα μάτια μας, ιστό, που αναδιαμορφώνεται συνεχώς, βάση ακατανόητης, αλλά αυτοσυνεπούς λογικής.
Σουγιουλτζή Χριστίνα
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία από τους κι όμΩς κινείται με αφορμή την Ιδέα του Δ. Αποστολάκη σε Χορογραφία , κι όμΩς κινείται, Σκηνογραφία του Bentancor Camilo, Μουσική (σύνθεση και ερμηνεία) των Κ. Αντωνίου, Δ. Αποστολάκη, Θ. Ρέλλου, Φωτισμό του Β. Καψούρου, Βίντεο της Μ. Αθανασοπούλου και Κοστούμια των Α. Μάνεση και Φ. Μουζάκη.
Ερμηνεία και συνδημιουργία Αποστολάκης Δημήτρης, Bentancor Camilo, Δημάς Βασίλης, Λινάρδου Αντιγόνη, Μαλκότσης Ερμής, Παρασκευοπούλου Ιωάννα, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Βαρδαξόγλου Αλέξανδρος.
→ κι όμΩς κινείται - «Το σωματίδιο του Θεού»
2013-02-07
|
