Μια πανύψηλη κυρία με ιδιαίτερη κώμη και ακόμη πιο ιδιαίτερη μύτη σηκώνει το τηλέφωνο, τραγουδάει μόνη της και συναναστρέφεται άλλα παράξενα όντα, μιλώντας τους σε μια ολόδική της γλώσσα. Πρόκειται για τον Ευριπίδη Λασκαρίδη αυτοπροσώπως, μεταμορφωμένο σε μια αξιολάτρευτη όσο και εξωφρενική περσόνα, η οποία μας καλωσορίζει σε ένα σύμπαν όπου συμβιώνουν, μεταξύ άλλων, δεινόσαυροι και ανεμογεννήτριες, ο Stephen Hawking και μια στοίβα από λαμαρίνες, το βάθρο ενός dj και η Νίκη της Σαμοθράκης.

Μια απόλυτα ιδιοσυγκρασιακή σκηνική γλώσσα διέπει το εξαίσια αστείο και απείρως γοητευτικό έργο του καταξιωμένου εντός και εκτός συνόρων Έλληνα καλλιτέχνη. Με τα έργα του να χαρακτηρίζονται «τραγικές κωμωδίες», ο Ευριπίδης Λασκαρίδης δεν κατηγοριοποιείται εύκολα. Κινείται με αιφνιδιαστικό τρόπο στα όρια του χάπενινγκ, του μπουρλέσκ και του σύγχρονου χορού, καλώντας το βλέμμα μας να σταθεί στο μεταμορφωτικό «εδώ και τώρα» της κάθε σκηνικής στιγμής που καθιστά το γνώριμο ανοίκειο και το παράλογο θαυμαστό.

Λίγο πριν τον τέταρτο κύκλο περιοδείας του, το “Elenit” κάνει μια αποχαιρετιστήρια στάση στη Στέγη, εκεί όπου, τέσσερα χρόνια πριν, έδωσε την παγκόσμια πρεμιέρα του.