Ημερολόγιο Εκδηλώσεων

Αναστασία Λύρα - Κωνσταντίνος Μίχος | "Winterreise"
WINTERREISE – Το Ταξίδι του Χειμώνα της Ψυχής

Ένας άνδρας, προδομένος από τον έρωτα του, περιπλανάται στο βαρύ χειμώνα της απελπισίας του.
"Έχω καταλήξει να πιστεύω, εδώ και κάμποσο καιρό, ότι στον ιστορικό μοντέρνο, όπως και στον σύγχρονο χορό, κάθε έργο που σέβεται τον εαυτό του, αντιπροσωπεύει αναπόφευκτα, μια νέα κατηγορία στο πανόραμα της τέχνης. Μια νέα γλώσσα.... Από την ώρα που καταλύθηκε η σεβάσμια τάξη των σχολών που κληρονομήσαμε από τον μεσαίωνα και στην περίπτωση του κλασικού χορού από την αναγέννηση, κερδίσαμε οι καλλιτέχνες, μια ευλογημένη ελευθερία και ταυτοχρόνως μια καταραμένη μοναξιά. Ο σύγχρονος χορός είναι συνομήλικος αυτής της τάξης των πραγμάτων, μη έχοντας γνωρίσει ποτέ ουσιαστικά την πειθαρχία, την προσαρμογή, την προστασία, την τάξη και την ιεραρχία των μεγάλων παραδόσεων του κλασικού χορού, που είναι ότι πιο παραπλήσιο συνεχίζουμε να έχουμε στη Δύση, προς τις μεγάλες θεατρικές παραδόσεις της Ανατολής. Εκεί όπου τις αλλαγές και τους νεωτερισμούς συνεχίζει να τους εισάγει ο Δάσκαλος, ο Μάστερ, ο σεβαστός Πρεσβύτερος και όχι ο χαρισματικός νεαρός σκηνοθέτης/χορογράφος. Εκεί όπου η γλώσσα των καλλιτεχνών είναι μία και είναι υπερπροσωπική. Εκεί που την αξιολόγηση και την προώθηση του καλλιτεχνικού έργου την επιτελεί η "Ακαδημία".

Είναι ο μοντέρνος /σύγχρονος χορός συνομήλικος της πολυδιάσπασης στην τέχνη του 20ου αιώνα και της μοναξιάς του καλλιτέχνη που αυτό είχε σαν συνέπεια. Είναι παιδί της αγωνίας, για τα εργαλεία της γλώσσας, μιας νέας για τον κάθε καλλιτέχνη γλώσσας που θα καταφέρει να του εξασφαλίσει την επικοινωνία και την αναγνώριση μέσα στη σημερινή Βαβέλ του, ενώ η αυξανόμενη, αμείλικτη εμπορευματοποίηση της τέχνης κατά τις τελευταίες δεκαετίες, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τις επιλογές του.

Στο "Χειμωνιάτικο Ταξίδι" προτείνω να δούμε τον μοναχικό ήρωα που ενσαρκώνει (ενσαρκώνει κυριολεκτικά όπως θα εξηγήσω πιο κάτω) ο Κωνσταντίνος Μίχος, (εκλεκτός συνάδελφος στην αγωνία όπως και στο χορό), σαν μια μετάφραση - μεταφορά του ρομαντικού παραδείγματος του Φραντς Σούμπερτ, στη σημερινή εμπειρία της μοναξιάς του καλλιτέχνη.
Είναι δύσκολο ώρες- ώρες όταν δουλεύει κανείς με το "Χειμωνιάτικο Ταξίδι ", να ξεχωρίσει τον ίδιο τον Σούμπερτ από τον περιπλανώμενο στην παγωμένη ερημιά ήρωα του. Και είναι διπλά ενδιαφέρον για μας το γεγονός ότι τον ήρωα αυτόν δεν τον εμπνεύστηκε κατ' αρχή ο συνθέτης, αλλά ένας σύγχρονος του φιλέλληνας ποιητής, ο Μύλλερ, τον οποίο δεν συνάντησε ποτέ και οποίος επίσης πέθανε στα 32 του χρόνια.
Έγραψα πριν από μερικούς μήνες για το πρόγραμμα της πρώτης παράστασης του Χειμωνιάτικου Ταξιδιού τα εξής:
" Ρομαντισμός. Ένας άνδρας προδομένος από τον έρωτα του, περιπλανάται στο βαρύ χειμώνα της απελπισίας του. Είκοσι τέσσερα τραγούδια αποτυπώνουν την ανελέητη διαδρομή της μοναχικής συντριβής του. Ποίηση του Μύλλερ, μουσική του Φραντς Σούμπερτ, έργο κορυφαίο και σπαρακτικό. Τι θα είχε άραγε ο χορός να προσθέσει στο μεγαλείο τής μουσικής; "

Στην παράσταση του Μικροσκοπικού Θεάτρου ο Κωνσταντίνος Μίχος απαντά στην παραπάνω ερώτηση με την κατάνυξη τής αισθητικής του ελάχιστου. Σε συνδυασμό με τα σμιλεμένα στον χώρο και τον χρόνο λιτά βήματα και τις χειρονομίες του, μας εκθέτει τη δόνηση της παρουσίας του και την μικροκίνηση της αναπνοής του, σαν σκηνικό υλικό και σαν χορευτική αξία στον μινιμαλισμό που επιτρέπει ή επιβάλει πολλές φορές ο χορός που διαδραματίζεται κοντά στον θεατή (χορός δωματίου). Βάζει με άλλα λόγια ο Κωνσταντίνος Μίχος την συγκίνηση και την φυσιολογία της κάτω από το μικροσκόπιο, το δικό του και το δικό μας. Συνυπάρχει με την μουσική δίνοντας υλική υπόσταση στον ειρμό της ανέλιξης της. Αλλά το αποτέλεσμα είναι, εντέλει, να "διυλίζεται" ο ίδιος από τη μουσική και να μεταλλάσσεται σε φωτεινή εικόνα και προέκταση της, με άλλα λόγια σε καθαρό χρόνο και σε φως. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, (το έχω δει να συμβαίνει μερικές φορές, είτε στο χορό με μεγάλη μουσική γενικά, είτε σε μεγάλους ρόλους του κλασικού χορού) τότε τολμώ να χρησιμοποιήσω την έκφραση πως ο χορευτής γίνεται "πλάσμα της μουσικής".
Σήμερα, επιστρέφοντας στο θέμα της γλώσσας με το οποίο ξεκίνησα αυτό το σημείωμα, θα κλείσω αναφερόμενη σε αυτό που κατεξοχήν περιγράφει τη δουλειά μας και χάρισε το όνομα στο Μικροσκοπικό Θέατρο: Την ιδέα για "Το σώμα του χορευτή σαν ένα μικροσκοπικό θέατρο του Χρόνου"
κείμενο: Αναστασία Λύρα

Μουσική: Φραντς Σούμπερτ, Winterreise
Χορογραφία, κοστούμια, φωτισμοί: Αναστασία Λύρα
Χορός: Κωνσταντίνος Μίχος


Κάθε Παρασκευή και Κυριακή του Δεκεμβρίου
Παρασκευή | 20:00 - 21.30 
Κυριακή | 19:00 - 21.30 

Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Μειωμένο εισιτήριο: φοιτητές, άνεργοι 5 ευρώ

1+1 εισιτήριο με την κάρτα Dancetheater plus

ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Δεξίππου 5 & Πλατεία Ταξιαρχών, Πλάκα (150 μέτρα από το Μετρό Μοναστηράκι).
Με την υποστήριξη της πρεσβείας της Αυστρίας

Τηλέφωνο κρατήσεων: 6989 443157. 
Κράτηση απαραίτητη λόγω περιορισμένου χώρου.

http://anastasialyra.com/index.php/el/performances-mikroskopiko/277-wintereise
 
 
 

Follow Us