Βραζιλία - Ρίο ντε Τζανέιρο

Από τις πιο σημαντικές δημιουργούς στο σύγχρονο χορό, η Λία Ροντρίγκες είναι γνωστή για τις πολιτικά ευαισθητοποιημένες δημιουργίες της και για τη δράση της στις φαβέλες της Βραζιλίας. Η τελευταία παράστασή της μας ταξιδεύει στο «πριν» της Βραζιλίας, τότε που αυτή η απέραντη χώρα λεγόταν Πιντοράμα στη γλώσσα των ιθαγενών Τούπι, πριν από την άφιξη των αποικιοκρατών. Μας ταξιδεύει και στο «πριν» του θεάτρου, εκεί όπου η θεατρική πράξη συνδέεται με την τελετουργία, εκεί όπου ένα τεράστιο κομμάτι διάφανο πλαστικό του μέτρου με λίγο νερό γίνεται ποτάμι· κι όταν οι χορευτές της ομάδας το τραβούν μανιασμένα από τις δυο πλευρές γίνεται αδιάβατο, γίνεται ωκεανός που καταπίνει τα σώματα – γυμνά σώματα αδύναμων ανθρώπινων πλασμάτων που παλεύουν με τα στοιχεία της φύσης και ψάχνουν τρόπο να συνυπάρξουν, να λειτουργήσουν συλλογικά για να επιβιώσουν.

Το έργο Pindorama είναι ένα εφήμερο εικαστικό και θεατρικό τοπίο που συμπεριλαμβάνει τους θεατές και όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια τους, μια μεταφορά για τους συλλογικούς αγώνες στις μέρες μας, μια ειλικρινής ματιά στη διαφορετικότητα, ένα αριστουργηματικό ποιητικό έργο που μας συστήνει μια από τις πιο σημαντικές «φωνές» στο χώρο της παγκόσμιας χορογραφικής δημιουργίας.

Δημιουργία: Lia Rodrigues
Δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τους: Amalia Lima, Leonardo Nunes, Gabriele Nascimento, Francisco Thiago Cavalcanti, Clara Castro, Clara Cavalcante, Felipe Vian, Dora Selva, Glaciel Farias, Luana Bezerra, Thiago de Souza και με τη δημιουργική συμμετοχή της Gabriela Cordovez
Δραματουργία: Silvia Soter
Καλλιτεχνική συνεργασία: Guillaume Bernardi
Σχεδιασμός Φωτισμών: Nicolas Boudier
Φωτογραφία: Sammi Landweer
Βοηθός χορογράφου: Amalia Lima
Διεθνής διανομή: Thérèse Barbanel, Les Artscéniques
Συντονισμός παραγωγής: Colette de Turville

Διάρκεια: 80 λεπτά

29 - 30 Νοεμβρίου 2014 21:00, Κεντρική Σκηνή
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Συγγρού 107, 117 45 Αθήνα
Τιμές εισιτηρίων: 10€
Μειωμ. 5 € | Άνεργοι 5 €

Η εκδήλωση εντάσσεται στον Κύκλο
Transitions 2.Latin America: Φεστιβάλ της σύγχρονης ανεξάρτητης λατινοαμερικανικής σκηνής

Η Λία Ροντρίγκες είναι μια χορογράφος με υψηλή κοινωνική συνείδηση. Από το 2003, βάση της είναι η φαβέλα της Maré, μια από τις μεγαλύτερες στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκεί διευθύνει ένα κέντρο τεχνών, στο οποίο διδάσκει και παράγει κοινωνικό έργο προσπαθώντας να κάνει πραγματικότητα το αίτημα της συλλογικότητας. Εκεί δημιουργεί και τα έργα της, μέσα στην πραγματικότητα της κοινωνίας από και για την οποία παράγονται. Η ίδια αναφέρει: «Θέλω να δημιουργώ παραστάσεις που να μπορούν να πηγαίνουν στον κόσμο εύκολα – νομαδικές παραστάσεις για συλλογικά σώματα.»

Η Ροντρίγκες γεννήθηκε στη Βραζιλία. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο κλασικό μπαλέτο, ίδρυσε την ομάδα Groupo Andança στο Σάο Πάουλο, το 1977. Την περίοδο 1980-82 έζησε στη Γαλλία και ήταν μέλος της ομάδας της Maguy Marin. Επιστρέφοντας στη Βραζιλία, εγκαταστάθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο και ίδρυσε την ομάδα Lia Rodrigues Companhia de Danças. Οι χορογραφίες της έχουν βραβευτεί επανειλημμένως, τόσο στη χώρα της όσο και στο εξωτερικό. Το 1992 ίδρυσε το φεστιβάλ σύγχρονου χορού Panorama Rioarte de Dança, το οποίο και διηύθυνε μέχρι το 2005. Έχει χριστεί Ιππότης του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών από τη Γαλλική κυβέρνηση. Στα έργα της περιλαμβάνονται τα Ce dont nous sommes faits (2000), Formas Breves (2002), Incarnat (2005), Chantiers poétiques (2008), Pororoca (2009) και Piracema (2011).

Το Pindorama αποτελεί το τελευταίο μέρος μιας τριλογίας, που περιλαμβάνει επίσης τα Pororoca και Piracema. Είναι και τα τρία λέξεις της γλώσσας των ιθαγενών Τουπί και παραδόξως αρχίζουν όλα από Π. Σε αυτή την τριλογία, η Ροντρίγκες διερευνά με διαφορετικούς τρόπους την έννοια της συλλογικότητας. Ωστόσο, η ίδια θεωρεί το Pindorama ως απαρχή μιας νέας κατεύθυνσης στο έργο της.

 Η ίδια αναφέρει για το Pindorama: «Αυτό που συνδέει τα τρία έργα είναι βέβαια το θέμα της σχέσης μας με τους άλλους: Πώς να είσαι ο εαυτός σου, ενώ παραμένεις σε μια σχέση με τους άλλους και πώς αυτό αλλάζει τη σχέση σου με τον εαυτό σου; Στα πορτογαλικά υπάρχει ένα ρήμα, το outrar, που σημαίνει να γίνεσαι ο άλλος, να πηγαίνεις προς τον άλλο, να είσαι σε μια σχέση μαζί του, και αυτό το ρήμα περιγράφει τέλεια το είδος της σχέσης που αναζητάμε σε αυτό το έργο.»