Displaying items by tag: Άρθρα Χορού

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Instagram και το YouTube έχουν αρνητική επιρροή πάνω στην τέχνη του χορού, και ίσως, ακόμα περισσότερο πάνω στον κλασικό χορό.

Σε ένα Λιντσικό περιβάλλον που χτίζεται κυρίως από τους παράδοξους ήχους του πιάνου, οι πέντε γυναίκες άλλοτε γίνονται ένα σώμα συγκροτώντας ανθρώπινα γλυπτά και άλλοτε αναπτύσσουν διαφορετικές κατευθύνσεις χωρίς ωστόσο να ξεφεύγουν από το όλον.

Καθώς εισερχόμαστε στη σκηνή ο φωτισμός πέφτει σε διάφορα σημεία του κεφαλιού του, δημιουργώντας διάφορα προσωπεία τονίζοντας τις διαφορετικές πτυχές και δυνατότητες μεταμόρφωσής του, ενώ κατά την πρώτη δράση του στο χώρο μεταμορφώνεται σε ένα μυθολογικό ζώο του νερού χωρίς να χρειαστεί απολύτως καμία αλλαγή κοστουμιού, παρά μόνον η κίνηση των άκρων του και το περπάτημα του που φαίνονται σαν να επιμηκύνουν τον χώρο.

Τι κρύβεται πίσω από την εικόνα της φαινομενικής καθαρότητας μιας κοσμοπολίτικης παρέας που συγκεντρώνεται γύρω από ένα συνηθισμένο τραπέζι δείπνου και πώς αναδύονται νοσταλγικά οι αισθητικές διαστάσεις του θανάτου, του τραύματος, της ανθρώπινης ματαιότητας και ασυδοσίας;

"Όταν εκτελώ αυτόν τον ρόλο, δεν υπάρχει καμιά ενέργεια, ο αγώνας μου είναι πραγματικός, γίνεται πνευματικός", λέει η χορεύτρια του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, Tsai-Wei Tien. "Συμπιέζω όλα όσα έχω σε αυτές τις ύστατες στιγμές".

Η ιστορία ξεκίνησε όταν ο διάσημος συγγραφέας και φιλόσοφος του 19ου αιώνα, E.T.A. Hoffman δημιούργησε την ιστορία "Ο Καρυοθραύστης κι ο βασιλιάς των ποντικιων" (1827). Ήταν όμως η πιο ανάλαφρη και παιδική βερσιόν που παρουσιάστηκε το 1844 από τον γάλλο συγγραφέα Alexandre Dumas και χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τη δημιουργία του μπαλέτου σε δύο μέρη.

Η έκθεση του 1900 σημαδεύτηκε από το στυλ της art nouveau και τα ρέοντα, θηλυκά της θέματα, εμπνευσμένα από τη φύση. Χρωματικά φώτα προβάλλονταν πάνω στο ρέον ύφασμα και καθώς περιστρεφόταν φαινόταν σαν να μεταμορφώνεται σε στοιχεία από τη φύση: ένα λουλούδι, μια πεταλούδα, μια φλόγα.

Το 1984, η Νέα Υόρκη γνώρισε τη χορογράφο που θα επηρέαζε γενιές χορευτικών καλλιτεχνών: την Πίνα Μπάους. Το Χοροθέατρο τoυ Βούπερταλ ενθουσίασε το ακροατήριο της Μουσικής Ακαδημίας του Μπρούκλιν...

Οι χορευτές, περισσότερο απ' ότι οι πιο πολλοί αθλητές – οι χορευτές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι αθλητές- από τις πολύ μικρές ηλικίες, εμπνέονται από τις προσωπικές ιστορίες πολύ μεγάλων χορευτών που θυσίασαν μεγάλο μέρος της προσωπικής τους ζωής για να πετύχουν στην τέχνη τους.