Displaying items by tag: Πρόγραμμα Χορού

Το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό τον εμπνευσμένο Ρενάτο Τζανέλλα, θα παρουσιάσει τρεις νέες παραγωγές σε δική του χορογραφία: τον Καρυοθραύστη σε μουσική Τσαϊκόφσκι το Νοέμβριο, το Ταξίδι στην Αιωνιότητα σε μουσικές Καραΐνδρου και Βίλλα – Λόμπος το Φεβρουάριο, καθώς και τη Σταχτοπούτα σε μουσική Στράους Υιού τον Απρίλιο.
Παράλληλα, θα συνεχιστούν με ιδιαίτερη ένταση οι καλλιτεχνικές δράσεις σε δρόμους πλατείες και απρόσμενα μέρη, ενώ η Όπερα της Βαλίτσας θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Πλούσιες θα είναι και οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες της ΕΛΣ. Σε 62 σχολεία σε όλη την Ελλάδα θα ταξιδέψει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η όπερα διαδραστικά στα δημοτικά σχολεία», με την χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, ενώ το Όπερα Στούντιο θα συνεχίσει το έργο του με τους νέους τραγουδιστές της όπερας.

Το πρόγραμμα της καλλιτεχνικής περιόδου 2012-13, αναλυτικά για το χορό έχει ως εξής:

Ο καρυοθραύστης

Μουσική διεύθυνση: Γιάρι Χαιμαιλαίινεν – Γιώργος Βράνος
Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα

Στον Καρυοθραύστη, την ομορφότερη ιστορία των Χριστουγέννων, τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας και του ονείρου είναι δυσδιάκριτα. Το θρυλικό μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι, θα παρουσιαστεί σε νέα χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα, η οποία βασίζεται στο λιμπρέτο του Ε.Τ.Α. Χόφμαν «Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών», ενώ στο δεύτερο μέρος της θα χρησιμοποιηθεί μέρος της μουσικής από την Εισαγωγή - Φαντασία Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Τσαϊκόφσκι. Στη νέα παραγωγή του Μπαλέτου της ΕΛΣ, η χορογραφία εστιάζει στο όνειρο της Κλάρας, σαν μια δραματική διαδικασία ενηλικίωσης μέσα από την αγάπη και τον φόβο.

Ο διακεκριμένος γερμανός σκηνογράφος - ενδυματολόγος Κριστόφ Κρέμερ θα σχεδιάσει τα σκηνικά και τα κοστούμια της παραγωγής με στόχο να δημιουργήσει μια ονειρική ατμόσφαιρα, αντάξια του διάσημου παραμυθιού.

ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ

24, 25, 30 Νοεμβρίου 2012,
2, 7, 9, 21, 22, 23, 27, 28 Δεκεμβρίου 2012

Ταξίδι στην αιωνιότητα

Μουσική διεύθυνση: Αλέξανδρος Μυράτ – Τάσος Συμεωνίδης
Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα

Η δεύτερη παραγωγή του Μπαλέτου της ΕΛΣ για την καλλιτεχνική περίοδο 2012-13, είναι αφιερωμένη σε δύο εξέχουσες προσωπικότητες της μουσικής: την Ελένη Καραΐνδρου και τον Εϊτόρ Βίλλα – Λόμπος.

Στο πρώτο μέρος η παραδοσιακή βραζιλιάνικη μουσική συνδιαλέγεται με το πνεύμα της μουσικής του Μπαχ στις αριστουργηματικές σουίτες Μπαχιάνας Μπραζιλέιρας αρ. 8, 2 και 5 του Βίλλα – Λόμπος, ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της Λατινικής Αμερικής. Η χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα μοιάζει με ταξίδι, χωρίς προορισμό, με μόνο οδηγό τη μουσική, η οποία ορίζει τη δυναμική, την ελευθερία και τη φιληδονία των σωμάτων των χορευτών.

Στο δεύτερο μέρος με τίτλο Ταξίδι στην αιωνιότητα, ο Ρενάτο Τζανέλλα χορογραφεί μερικές από τις ωραιότερες μουσικές της Ελένης Καραΐνδρου για τις ταινίες του κορυφαίου έλληνα κινηματογραφιστή Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η νέα χορογραφία, επιχειρεί να εκφράσει τα συναισθήματα που αντιπροσωπεύουν οι μουσικές της Καραΐνδρου και οι εικόνες από τις ταινίες του Αγγελόπουλου.

ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ / Νέα Παραγωγή

23, 24 Φεβρουαρίου 2013,
2, 16, 28, 30 Μαρτίου 2013

Πόλκα από την οπερέτα Waldmeister  αρ. 466 & βαλς «Στον ωραίο γαλάζιο Δούναβη», έργο 314
Ρενάτο Τζανέλλα, Γιόχαν Στράους υιός

Μουσική διεύθυνση: θ.α.
Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Γιόχαν Στράους ο νεώτερος, ο γνωστός «βασιλιάς του βαλς» συνέθεσε στο τέλος της ζωής του και ένα μπαλέτο. Ίσως επειδή δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την ενορχήστρωσή του, εργασία την οποία αποπεράτωσε ο συνάδελφός του Γιόζεφ Μπάγερ. Το μπαλέτο πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βιέννη το 1901 και παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα, διευθυντή του Μπαλέτου της.

Ο Τζανέλλα στη νέα χορογραφία του, παρουσιάζει την Σταχτοπούτα να δουλεύει για την μητριά της σε ένα ατελιέ με το όνειρο να γίνει μια μέρα σχεδιάστρια μόδας.  Ο πρίγκιπας της (ο Γουσταύος) είναι ήδη ένας διάσημος σχεδιαστής. «Η χορογραφία εστιάζει στην σημασία του να ονειρευόμαστε και να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα» σημειώνει ο χορογράφος.

Όπως και στην πολύ επιτυχημένη περσινή παραγωγή Ρωμαίος και Ιουλιέττα, τα σκηνικά θα σχεδιάσει ο Κωνσταντίνος Θεοφάνης και τα κοστούμια η Σήλια Κριθαριώτη.

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ - ATHENS CONCERT HALL

Μέγαρο Μουσικής  – Αίθουσα Τριάντη

Νέα Παραγωγή

13, 14, 16, 17, 18 Απριλίου 2013

Σικελικός εσπερινός / Όπερα - Μπαλέτο

Τζουζέππε Βέρντι

Μουσική διεύθυνση: Μύρων Μιχαηλίδης
Σκηνοθεσία - Χορογραφία: Ρενάτο Τζανέλλα

Με αφορμή την επέτειο διακοσίων χρόνων από τη γέννηση του Τζουζέππε Βέρντι, η ΕΛΣ παρουσιάζει το Σικελικό εσπερινό, πεντάπρακτη μεγαλόπρεπη όπερα με μπαλέτο. Με αφετηρία ένα ιστορικό γεγονός αλλά και την τρέχουσα ιστορία της πατρίδας του, ο Βέρντι εμπνεύστηκε μία επαναστατική όπερα γεμάτη ενθουσιώδη, μελωδική μουσική.

Η παραγωγή παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ Ρενάτο Τζανέλλα, ο οποίος εντυπωσίασε το αθηναϊκό κοινό με το τολμηρό και μεγαλειώδες ανέβασμα του Φάουστ του Γκουνό, τον Ιανουάριο του 2012 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τα σκηνικά και τα κοστούμια, όπως και στον Φάουστ, θα υπογράψουν ο Αλεσσάντρο Κάμερα και η Κάρλα Ρικόττι. Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Για να σκηνοθετήσεις τον Σικελικό εσπερινό πρέπει να μελετήσεις εις βάθος τα ιστορικά γεγονότα. Στη θρυλική όπερα του Βέρντι, το ιστορικό πλαίσιο είναι η σύγκρουση μεταξύ των γάλλων και των σικελών και μέσα σε αυτό μια άλλη σύγκρουση μεταξύ πατέρα και γιού, η οποία καταστρέφει τη σχέση μεταξύ του ανθρώπου και της πατρίδας του».

Μία μεγάλη παραγωγή με διεθνούς επιπέδου διανομή και τη συμμετοχή του Μπαλέτου της ΕΛΣ. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ θα διευθύνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού, Μύρων Μιχαηλίδης.

Μία από τις πιο μεγαλοπρεπείς όπερες του Βέρντι, η οποία παρουσιάζεται σπάνια. Τελευταία φορά που παρουσιάστηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή, ήταν το 1978 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Μέγαρο Μουσικής – Αίθουσα Τριάντη
ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕ ΟΜΜΑ

Νέα παραγωγή

18, 19, 20, 22, 23, 25, 26, 27 Ιανουαρίου 2013

2012-09-09

Π ί ν α  Μ π ά ο υ ς
χ ο ρ ο θ έ α τ ρ ο  τ ο υ  Β ο ύ π π ε ρ τ α λ

Água

7 , 8, 9 Ιουλίου | Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ( Αίθουσα Τριάντη)

Με το Água μεταφερόμαστε στη Βραζιλία του Ρίο, του Σάο Πάολο αλλά και της Μπαΐα, όπου το νερό και η αέναη κίνηση βασιλεύουν παντού και μετασχηματίζουν τον σκηνικό χώρο σε καθρέφτη των φαντασιώσεών μας, για να προσφέρουν αληθινό καθαρτήριο υμνώντας την ομορφιά και τη χαρά.

Nefés

13 , 14, 15 Ιουλίου | Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ( Αίθουσα Τριάντη)

Ακολουθεί το Nefés, έργο που εμπνεύστηκε η Πίνα Μπάους από την Κωνσταντινούπολη την εποχή του πολέμου με το Ιράκ. Ο τίτλος σημαίνει «ανάσα» στα τουρκικά και πρόκειται για ένα σκίτσο της Πόλης σκοτεινό, που δεν παύει ωστόσο να τραγουδά τη ζωή. Οι αντιθέσεις τιθασεύονται όπως πάντα μοναδικά από την Μπάους, όταν τη στοχαστική θλίψη διαδέχεται το χιούμορ και ο αισθησιασμός, ενώ στο μουσικό χαλί συμπλέκονται τουρκική παραδοσιακή μουσική με ήχους ροκ και Τομ Γουέιτς.

η Τ ρ ί σ α  Μ π ρ ά ο υ ν  κ α ι  η  ό π ε ρ α

Με αφορμή την όπερα Πυγμαλίων – 40 χρόνια Trisha Brown Dance Company

26 και 28 Ιουνίου | Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ( Αίθουσα Τριάντη)

Δεύτερη σημαντική άφιξη στο Φεστιβάλ Αθηνών 2010, με την Trisha Brown Dance Company στην όπερα Πυγμαλίων να γιορτάζει συγχρόνως τα 40 χρόνια της ομάδας της. Η Τρίσα Μπράουν παραμένει αναμφίβολα η σημαντικότερη από τους χορογράφους του αμερικανικού μεταμοντέρνου χορού για πολλούς λόγους: Από το 1970, έτος ίδρυσης της ομάδας της, μέχρι σήμερα έχει εξερευνήσει τα πλέον διαφορετικά χορογραφικά πεδία, από τους εναλλακτικούς χώρους, τις ταράτσες και τους τοίχους σπιτιών στο Σόχο ως την ύστερη έλξη που της άσκησε
η κλασική μουσική από το 1986 και μετά. Το έργο της Man Walking Down the Side of the Building (1970) δεν ήταν άλλο από προπομπός του πρωτοποριακού τρόπου με τον οποίο χρησιμοποίησε το πέταγμα στην παραγωγή Ορφέας του Κλαούντιο Μοντεβέρντι (1998), όπου κατάφερε εμπνευσμένα να ενοποιήσει πλήρως τη μουσική, το λόγο και την κίνηση, δημιουργώντας αυτό που ένας κριτικός της Daily Telegraph του Λονδίνου χαρακτήρισε ως «ό,τι πιο κοντινό στην τέλεια χορευτική όπερα έχω δει ποτέ».
Αν στο Canto/Pianto (1997), που είδαμε το 2008 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, πηγή έμπνευσης ήταν ο Ορφέας του Μοντεβέρντι, τη θέση του παίρνει τώρα ο Ραμώ και το γαλλικό μπαρόκ. Αυτή τη φορά η Τρίσα Μπράουν συμπράττει με τον Ουίλλιαμ Κρίστι και τους Les Arts Florissants για να μάς αποκαλύψει εκ νέου το μοναδικό εύρος της «χορογραφικής της ευφράδειας».

B e n j a m i n  M i l l e p i e d – D a n s e s  C o n c e r  t a n t e s

Αστέρια και σολίστ του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης

2 Ιουλίου | Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Mια εκλεκτή ομάδα χορευτών του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης υπό τον μπενζαμέν μιλπιέ –πρώτο χορευτή και ιδρυτή-χορογράφο της ομάδας Danses Concertantes (2002)– έρχεται για μια βραδιά με έργα ρεπερτορίου που διαμόρφωσαν το ύφος του αμερικανικού κλασικισμού, αληθινά αριστουργήματα της τέχνης του μπαλέτου στον 20ό αιώνα. Ο 31χρονος Μιλπιέ γεφυρώνει αυτή την παράδοση ως πολλά υποσχόμενος χορογράφος. Οι εξαιρετικοί σολίστ του μεγαλύτερου υπερατλαντικού σχήματος μπορεί να ενσαρκώνουν την τεχνική τελειότητα, θα βρεθούν ωστόσο αντιμέτωποι με το στοίχημα της ποιότητας της ερμηνείας έργων όπως ο Απόλλων μουσηγέτης (1927), εμβληματικό έργο του πρώιμου Ζωρζ Μπαλανσίν σε μουσική Ιγκόρ Στραβίνσκι, ή το Suite of Dances του έτερου μείζονος Αμερικανού χορογράφου Τζερόμ Ρόμπινς σε μουσική Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ.

Ερμηνεύουν
Benjamin Millepied, Joaquim De Luz, Sébastien Marcovici, Tyler Angle, Amar Ramasar,
Tiler Peck, Janie Taylor, Jennie Somogyi, Jenifer Ringer, Maria Kowroski

Ομάδα S y s t è m e  C a s t a f i o r e

Stand Alone Zone

16, 17, 18 Ιουνίου | Πειραιώς 260 (Δ)

Μαθητές του Άλβιν Νικολάις, η Marcia Barcellos (Μάρσια Μπαρσελλός, χορογράφος) και ο karl Biscuit (Καρλ Μπισκουί, σκηνογράφος και μουσικός) συμμετέχουν στο κίνημα του νέου γαλλικού χορού αρχικά μέσα από την κολεκτίβα Lolita, ενώ το 1989 ιδρύουν τη δική τους ομάδα.Με πηγαία αίσθηση χιούμορ, ταλέντο, φαντασία και σπάνια εφευρετικότητα, είναι ανοιχτοί στους πειραματισμούς χωρίς σοβαροφανή διάθεση. Για την τελευταία τους δημιουργία
Stand Alone Zone, διασταυρώνονται χορός, ήχος, ψηφιακές τεχνολογίες, κοστούμια, μάσκες και αξεσουάρ, σε μια οπτική ψευδαίσθηση που θυμίζει αλλόκοτο ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων.

J o n a h  B o k a e r

Replica

7, 8, 9 Ιουλίου | Πειραιώς 260 ( Β )

Ο Τζόνα Μπόκαερ ανήκει στη νέα γενιά Aμερικανών χορογράφων με καινοτόμο διάθεση.Πρώην χορευτής του Μερς Κάννινγκχαμ, ακολουθεί τα ίχνη του και ανοίγεται σ’ ένα πεδίο αναζητήσεων γύρω από την κίνηση χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες ως καλλιτέχνης μέσων (media artist). Στη νέα του δουλειά (Replica) συνεργάζεται με τον εικαστικό Daniel Arsham(Ντάνιελ Άρσαμ) και αποπειράται ένα διάλογο ανάμεσα στο χορό, τα εικαστικά και το βίντεο.
Γύρω από έναν λευκό κύβο οι δύο χορευτές –ο Μπόκαερ μαζί με την Judith Sanchez
Ruiz (Τζούντιθ Σάντσεζ Ρουίζ)– εξερευνούν ζητήματα κίνησης, μνήμης και αμνησίας απευθυνόμενοι στις προσλαμβάνουσες του θεατή.

C a t h e r i n e  D i v e r r è s

Blowin’

10, 11, 12 Ιουλίου | Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ( Αίθουσα Σκαλκώτα )

Στην πολυμορφία του γαλλικού χορού η κατρίν ντιβερρές αντιπροσωπεύει την ποιητική της ανησυχίας αφοσιωμένη σε ζητήματα όπως η αναζήτηση του προσωπικού λεξιλογίου, η σχέση με τους ερμηνευτές και με το χώρο, ο στοχασμός πάνω στη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία. Με σπουδές στη σχολή Mudra του Μπεζάρ, συναντά τον Bernardo Montet (Μπερνάρντο Μόντε) με τον οποίο αποτελούν χορογραφικό δίδυμο ως το 1998. Μεταξύ 1994 και 2008 υπήρξε διευθύντρια του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου της Ρεν και της Βρετάνης, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξε στο λεξιλόγιό της η μαθητεία πλάι στον Καζούο Όνο στην Ιαπωνία. Στο Blowin’ επιλέγει να διερευνήσει την ελεύθερη άμεση σχέση του χορού με τη μουσική και, αντί να χρησιμοποιήσει χορογραφία και σύνθεση, δίνει προτεραιότητα στη στιγμή και στους ερμηνευτές, ευνοώντας τον αυτοσχεδιασμό.

Η ελληνική χορευτική σκηνή και η πρόκληση της δημιουργίας

το Φεστιβάλ Αθηνών σε πείσμα των καιρών επενδύει και επιμένει στη νέα δημιουργία. Μακριά από εφησυχασμούς και με κοινό παρονομαστή το ταλέντο και το πάθος τους για το χορό, νέοι καλλιτέχνες από διαφορετικές γενιές συνοψίζουν το credo ότι τα σύνορα υπάρχουν για να διασχίζονται.

3 & 4 Ιουλίου | Πειραιώς 260 ( Β )

Ο Γιάννης Μανταφούνης, ο Fabrice Mazliah (Φαμπρίς Μαζλιά) και η May Zarhy (Μέυ Ζάρυ) πρωτοσυναντήθηκαν στην ομάδα του Ουίλλιαμ Φορσάιθ. Κατάγονται από διαφορετικές χώρες και συνυπογράφουν το Zero.

12 & 13 Ιουλίου | Πειραιώς 260 ( Β )

Η Κατερίνα Παπαγεωργίου (adLibdances), που από το 2007 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, καταθέτει την ολοκαίνουργια δουλειά της Oh! Deep sea-corpus I που εμπνέεται από την Οδύσσεια.

30 Iουνίου & 1 Ιουλίου | Πειραιώς ( Aποθήκη)

Η Μαριάννα Καβαλλιεράτου, με μακρόχρονη θητεία πλάι στον Μπομπ Ουίλσον, προχωρεί στην πρώτη χορογραφική της απόπειρα, Moment, ένα ντουέτο που παίζει με τον αμφίφυλο εαυτό μας.

10 & 11 Ιουνίου | Πειραιώς 260 ( Β )

Τέλος, η Μαρία Κολιοπούλου υπογράφει το έργο [πράξη 8] Singularity για την ομάδα σύγχρονου χορού Πρόσχημα

Dancetheater.gr